သ႐ုပ္ေဖာ္ပုံ စိုး၀င္းၿငိမ္း
ဒီေတာ့ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ ျမဴနီစီပယ္ အဖြဲ႔အစည္းဟာ မႏၲေလး ေစ်းခ်ိဳေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခြန္အတုတ္ေတြ၊ စည္းမ်ဥ္း စည္း ကမ္း ဥပေဒေတြနဲ႔ ထိန္းကြပ္မႈ အေပၚ ႐ိုးသားစြာ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ ၾကရတဲ့ ေစ်းသည္ေတြ အေနနဲ႔ က်ိဳးေၾကာင္း သံုးသပ္ တတ္၊ ျပန္လည္ေစာဒက တက္တတ္၊ ႐ံုးျပင္ကနားကိစၥ နားလည္တတ္ဖို႔ အတြက္ “ေစ်းအဖြဲ႔ခ်ဳပ္” ကလည္း ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕လူထုက နယ္ခ်ဲ႕ကို ဆန္႔က်င္ ဆႏၵျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္ၾကၿပီ။
ဒီ ဆႏၵျပပြဲႀကီးကို ေစ်းခ်ိဳေတာ္ႀကီးက ႀကိဳဆိုမယ္၊ ဂုဏ္ျပဳမယ္ ဆိုၿပီး အုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း ျဖစ္ေနေတာ့ နယ္ခ်ဲ႕ဟာ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ႀကီးမွာ ပုဒ္မ ၂၃(၇) ကို ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။
အခြန္ဝန္ထမ္း အသင္းႀကီး (အဂၤလိပ္ေခတ္)
ဒီေတာ့ ေစ်းခ်ိဳသူ ေစ်းခ်ိဳသားေတြက ႐ံုႀကီး ၁၂ ႐ံုကို သပိတ္ေမွာက္ၿပီး ေစ်းခ်ိဳ အေနာက္ဘက္ အိမ္ေတာ္ရာ ဘုရားဝင္းထဲမွာ ေစ်းသြားဖြင့္ၾကတာေပါ့။ အိမ္ေတာ္ရာမွာ ေစ်းဖြင့္ေတာ့ ေစ်းခ်ိဳ အမႈေဆာင္အသစ္ကို ျပန္ဖြဲ႔စည္း လိုက္ၾကပါတယ္။ ရဲရဲ ေတာက္ ျမန္မာ ေတြက နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရး စိတ္နဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ား အေစာင့္အေရွာက္ခံၿပီး ဖြင့္ၾကေတာ့ ဆင္တံတား ဦးသိန္းက ေစ်းအမႈေဆာင္ ဥကၠ႒ တာဝန္ယူပါတယ္။ မိုးေကာင္းတိုက္က ဦးပ႑ိ၊ ဦးေမ႑တ၊ ဦးကာႀကီး၊ ဦးကာေလး၊ ဦးဝိမလ၊ ဦးေကာသလ (အာဇာနည္)၊ ဦးနာရဒ စတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားက ဘုရားေစ်းကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကသတဲ့။
ဒီေန႔ထိ ပါးစပ္ဖ်ား ေရပန္းစားေနတဲ့ “လက္ဆယ္ျဖာစံုညီ၊ တင္ထိပ္ဦးဖူးခဲ့သည္။ မွတ္မိၾကေသး ရဲ႕လား၊ ေမးစမ္းခ်င္သည္” အစခ်ီတဲ့ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ “အိမ္ေတာ္ရာ ဘုရားေစ်း” သီခ်င္းဟာ ဒီတိုက္ပြဲကို ဂုဏ္ျပဳစပ္ဆိုခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေပါ့။
ျမန္မာပိုင္ ေစ်းခ်ိဳေတာ္
မႏၲေလး ဆိုတာကလည္း မင္းေနျပည္၊ မင္းၿမိဳ႕ေဟာင္း ျဖစ္တဲ့အျပင္ ျမန္မာစ႐ိုက္၊ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈ အျမစ္တြယ္ဆံုး အထြန္းကား ဆံုးၿမိဳ႕ မဟုတ္လား။ ျမန္မာေတြ အမ်ားစုမို႔ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း အလုပ္ဟာ မိ႐ိုးဖလာ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ငန္းက လြဲလို႔ ႐ံုးျပင္ကနား ဝန္ထမ္းအလုပ္ကို စိတ္ဝင္စားၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ အမ်ားစုက ေစ်းခ်ိဳကိုပဲ မွီခိုေနၾက ရတာကိုး။ ဒီေတာ့ သမီး မိန္းကေလးေမြးရင္ ေသစာရွင္စာေလာက္သာ သင္ၿပီး နီးစပ္ရာ ေဆြမ်ိဳး မိတ္သဂၤဟေတြဆီ “ေစ်းသင္” အပ္ၾကတာ ခ်ည္းပါပဲ။
ေစ်းခ်ိဳသာမက တၿမိဳ႕လံုးကလည္း ျမန္မာ ဆိုင္၊ ျမန္မာလုပ္ငန္းခ်ည္းပဲကိုး။ ေစ်းဆိုင္ကလည္း ျမန္မာ၊ ကုန္ဆိုင္ ကလည္း ျမန္မာ၊ ပြဲ႐ံုလည္း ျမန္မာ ပါပဲ။ ႐ံုေတာ္ႀကီးက ေခါက္ဆြဲဆိုင္နဲ႔ ကာကာဆိုင္ တခ်ိဳ႕သာ ႏိုင္ငံျခားသား ရွိတာ။ က်န္တာ “ျမန္မာပိုင္” ပဲေပါ့။
ေျမာက္ဘက္ တိုက္တန္းက ယူဘီေဆးတိုက္၊ လက္ဆည္ကန္က ေစာဝင္းမုန္႔ကြ်တ္၊ ႐ံုေတာ္ႀကီး “ဒို႔ဗမာ” ဟိုတယ္၊ ဆင္တံတား ပြဲ႐ံု၊ သံျဖဴတန္းက မႏၲေလး သံေရာင္းဝယ္ေရး စတိုး၊ လက္ဆည္ကန္ ေရႊလက္ဝါး ေဆးတိုက္၊ ေစ်းခ်ိဳေတာင္ဘက္ ေမာင္ခင္ေမာင္ သံေသတၱာဆိုင္၊ ၿမိဳ႕လယ္႐ုပ္ရွင္႐ံုနားမွာ လွေအာင္ဆံသ၊ အေရွ႕ဘက္ တိုက္တန္းက ေခတ္ဆန္းမီ ပရိေဘာဂ၊ ကြမ္းၿခံမဂၤလာစတိုး၊ ဒါးတန္း ေရႊအိုးႀကီး နဂါးနီ ပိုးထည္တိုက္၊ ဘေဌးစတိုး၊ ခင္စိန္ထြန္း ပြဲ႐ံု၊ ပတၱျမားပြဲ႐ံု၊ စခန္းသာပြဲ႐ံု၊ ေအာင္ မ်က္မွန္ကုမၸဏီ၊ ေခတ္ ဆန္း ဖိနပ္၊ ဒီ႐ံု ျမဒင္ႀကီး မဆလာ၊ အီး႐ံု လွထိပ္တင္ အလွကုန္၊ ေျမာက္ဘက္ တိုက္တန္း ေအာင္ေတာ္မူ နာရီဆိုင္၊ လက္ဆည္ ကန္ နဂါးေဆးလိပ္၊ ႀကီးပြားေရး စာအုပ္တိုက္။
အားလံုး ျမန္မာပိုင္ေတြခ်ည္းပါပဲ။ လြမ္းစရာ ေကာင္းေသးေတာ့။
ေစ်းခ်ိဳေတာ္ အက်ိဳးေဆာင္အသင္းႀကီး (ဂ်ပန္ေခတ္)
၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ေရာက္ေတာ့ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ အက်ိဳးေဆာင္ အသင္းႀကီး ျပန္ဖြဲ႔ပါတယ္။ အမႈေဆာင္ လူႀကီးေတြကေတာ့ တိုက္တန္းႀကီး နဂါးနီ ဦးေမာင္ေမာင္က ဥကၠ႒။ အမဲ႐ံု ဦးခင္ေမာင္နဲ႔ ေျမာက္ဘက္ တိုက္တန္းႀကီး ဦးစက္ဗိုလ္တို႔က ဒုတိယ ဥကၠ႒။ တိုက္တန္းေလး ဦးေရႊက ေငြထိန္း၊ စီ႐ံု သခင္တင္က အတြင္းေရးမႉး၊ ကိုယ္ပိုင္တန္း ဦးေအာင္ျမင့္နဲ႔ ငွက္ေပ်ာတန္း ဦးဘေသာင္းက တြဲဖက္အတြင္းေရးမႉး၊ နံပါတ္ ၅ ႐ံု ဦးညိန္နဲ႔ ေျမာက္ဘက္တိုက္တန္းႀကီး ဦးထြန္ခြန္႔က စာရင္းစစ္လူႀကီးေတြ။ ဒီ႐ံု ဦးဘေရႊက ေဆာ္ဩေရးမႉးတဲ့။ ေစ်းခ်ိဳ နာရီစင္ အလွဆင္။
ၿပီးေတာ့ အတိုင္ပင္ခံလူႀကီး ၁၂ ဦးနဲ႔ အမႈေဆာင္ လူႀကီး ၃၄ ဦးလည္း ပူးတြဲ ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ အားလံုး ၅၆ ဦးပါ အက်ိဳးေဆာင္ အသင္းႀကီးပါ။ ဒီအသင္းႀကီးဟာ ေစ်းခ်ိဳႀကီးရဲ႕ အက်ိဳးကို ဦးထိပ္ထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ေစ်းသူ ေစ်းသားေတြ ကိုယ္တိုင္ေရြးခ်ယ္ တာဝန္ေပးခဲ့တဲ့ အသင္းႀကီးပါ။
ေစ်းခ်ိဳေတာ္ႀကီးရဲ႕ သာေရးနာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အက်ိဳးေဆာင္ အသင္းႀကီးက မ်က္ျခည္ မျပတ္သလို အဲဒီေခတ္က ထုတ္ေဝတဲ့ စာေစာင္ေတြမွာလည္း ေစ်းခ်ိဳေတာ္ႀကီးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လိုအပ္တာ၊ အျမင္မေတာ္တာရွိရင္ ရက္မဆိုင္းဘဲ ေဝဖန္အႀကံေပး ေထာက္ ျပၾကတယ္။ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ႀကီးကို အၿမဲတမ္း ဂ႐ုတစိုက္ တသသျဖစ္ေနၾကတဲ့ သေဘာပါ။ နမူနာေလး တခုျပရရင္ မႏၲေလးနဂါးနီဂ်ာနယ္ အတြဲ ၃ စာမ်က္ႏွာ ၂၂ က ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ တယ္လီဖုန္း သတင္းဆိုတဲ့ အခန္းမွာ -
“မႏၲေလး က်န္းမာေရး အရာရွိႀကီး ထံသို႔”
ကလင္..၊ ကလင္..၊ ရွိလား ဆရာဝန္ႀကီး ခင္ဗ်ား၊ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ အေရွ႕ဘက္ တိုက္တန္းႀကီး အေနာက္နားဆီသို႔ တေခါက္ေလာက္ ၾကည့္႐ႈပါဦး၊ အမိႈက္ေတြ ေတာင္လိုပံု၊ အညစ္အေၾကးေတြ ဗရပြ ႐ႈပ္ေထြး၊ က်န္းမာေရးႏွင့္ လြန္စြာ ဆန္႔က်င္ ေနပါသည္။ ေစ်းသူေစ်းသားမ်ား ေန႔စဥ္ႏွင့္ အမွ် လာတိုင္ၾကားၾကသည့္ အတြက္ ရွိတဲ့ အိမ္သာကိုျပင္၊ ေဆးရည္မ်ား ပက္ေပးရန္ ဆရာဝန္ႀကီးအား သတိ ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေက်းဇူးျပဳ၍ အျမန္လာေရာက္ ၾကည့္႐ႈ ေပးေစလိုေၾကာင္း။ ဒါပါပဲခင္ဗ်ား. ကလင္၊ ကလင္။
“မႏၲေလး ရာဇဝတ္ ဝန္ႀကီးထံသို႔”
“ကလင္..၊ ကလင္..၊ ရွိလား၊ ရွိလား၊
ရာဇဝတ္ ဝန္ႀကီးထံ ၂၃-၂-၄၆ ေန႔ထုတ္ နဂါးနီ စာေစာင္က သတိေပး ေရးသားလိုက္သည္ကို ရာဇဝတ္ဝန္ႀကီးႏွင့္ ဝန္ကေလးတို႔ သတိျပဳ ပိုမိုေစာင့္ ေရွာက္သည္ ဟု ၾကားသိ ဝမ္းသာပါသည္။ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ အလယ္ေပါက္ ေတာင္ဘက္၊ ေမြးေသစာရင္း ရွိရာ ေနရာ အခန္းႏွင့္ ကုန္သည္မ်ား ထားေသာ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ေဖာက္ထြင္း ခိုးယူသြားျခင္း၊ ၂၈-၂-၄၆ ေန႔ ည ၈ နာရီ အခ်ိန္ နဂါးနီ ပိုးထည္တိုက္တြင္ ေဖာက္ယူ သြားျခင္း၊ တိုက္တန္းရွိ အခ်ိဳ႕ေသာ ဆိုင္မ်ား ခတ္ထားေသာ ေသာ့ခေလာက္ တို႔လည္း အခ်ိဳ႕လိုက္ျဖဳတ္ပါသည္။ ေသာ့ခေလာက္ ၂ လံုး၊ ၃ လံုး ခတ္ထား၊ အထ မေျမာက္ပါ။ သို႔အတြက္ ေစ်းခ်ိဳေတာ္နယ္ တဝိုက္ကို သီးသန္႔ ပုလိပ္အရာရွိမ်ား ခန္႔ထားရန္ ေတာင္းပန္ ပါသည္။
မႏၲေလးၿမိဳ႕ လူထုႏွင့္ ပစၥည္းမ်ား၊ ေစ်းခ်ိဳ ေတာ္သားမ်ား အေၾကာင္းကို ဝန္မင္းထံအေၾကာင္းၾကား ပါသည္။ ကလင္.. ကလင္” လို႔ ေရးသားသတိေပး ၾကပါတယ္။
စစ္ႀကီးၿပီးစအခ်ိန္ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ႀကီး စည္ကား ေနပံုကို ၁၅-၁၀-၄၅ ထုတ္ လူထုဂ်ာနယ္ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၇ က ဆရာျမမ်ိဳးလြင္ရဲ႕ “ခင္ဗ်ားနဲ႔က်ေနာ္” ဆိုတဲ့ စာအခန္းမွာလည္း အခုလို ေရးထားပါေသးတယ္။
“ေတာ္သလင္းလ မိုးႀကီး သည္းထန္စြာ ရြာၿပီးလို႔ ႏွစ္ရက္ အၾကာမွာ ကိစၥတခုနဲ႔ က်ေနာ္ မႏၲေလးကို ေရာက္လာတယ္။ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ ဝင္လိုက္တဲ့ အခါေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာ စရာပါပဲ။ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ၊ ႀကီးငယ္ မဟူ၊ ပုပု၊ ရြရြ၊ ျမင္သမွ်တိုင္း ဝတ္ၾက စားၾက၊ ပြဲေနပြဲထိုင္ သြားၾကမယ့္ ဟန္ေတြနဲ႔ ကိုယ္ေရာင္ ကိုယ္ဝါ ေဝဆာေတာက္လင္း ဘယ္နတ္မင္း ဘယ္အမ်ိဳး ေပလဲလို႔ ေမးရေလာက္ေအာင္ ရႊင္ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ သာသာယာယာ ေလာကနိဗၺာန္ပမာလို ရွိေနတာကို ျမင္ရေတြ႔ရလို႔ က်ေနာ္ေတာင္ နေယာင္ပလယ္နဲ႔ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ စစ္ႀကီးနဲ႔ ခံစားရတဲ့ ဒုကၡေတြကို ေမ့သလိုလို ရွိသြားေသးတာ ကလား” တဲ့။
ဆရာျမမ်ိဳးလြင္ ဆက္ေရးထားတာက စစ္ႀကီးေၾကာင့္ မႏၲေလးဟာ ေျပာင္သလင္းခါၿပီး မီးေလာင္ျပင္ ျဖစ္ခဲ့ေတာ့ အရင္က ေနထိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ တိုက္တာ အိမ္ေျခေတြ မေဆာက္ႏိုင္ခင္၊ တဲကေလးေတြနဲ႔ ရႊံ႕ေတာ ဗြက္ေတာမွာ ေနၾကရပံု၊ တခ်ိဳ႕လည္း နီးစပ္ရာ ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းနဲ႔ ဇရပ္ေတြမွာ ေနၾကရပံုပါပဲ။
လတ္တေလာေစ်းခ်ိဳ (သို႔မဟုတ္) အမ်ိဳးသားေစ်း
တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္အေျခအေန အရ ပံုသဏၭာန္ ေတြ၊ အသြင္အျပင္ေတြဟာ ေျပာင္းလဲရမွာ ဓမၼတာေပါ့။ ဘယ္လိုပဲ ေျပာင္းေျပာင္း၊ အစဥ္အလာရွိတဲ့ ေစ်းခ်ိဳဟာ မႏၲေလးရဲ႕ ေစ်းခ်ိဳ၊ ျမန္မာေတြရဲ႕ ေစ်းခ်ိဳ၊ အမ်ိဳးသား စီးပြားေရး အမွတ္လကၡဏာ ေစ်းခ်ိဳ ျဖစ္ေစ ခ်င္တာေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုင္းရဲ႕ ဆႏၵပဲေပါ့။
ဟုတ္တယ္၊ ဒါမွ ေစ်းခ်ိဳရဲ႕ ဗီဇသေႏၶ မေပ်ာက္မွာ။ သူ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းက ေသးတာမွ မဟုတ္တာ။ ။
The post ေစ်းခ်ိဳ (၂) appeared first on ဧရာ၀တီ.