ဒူခ်ီးရားတန္း ေတာင္ရြာနဲ႔ အလယ္ရြာထဲက တခ်ိဳ႕မိသားစု ေတြက လူေတြေပ်ာက္ေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းလည္း ေျပာၾကတယ္ (ဓာတ္ပံု- စေနလင္း / ဧရာဝတီ)
ေနာက္ဆုံးျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးေရး ပဋိပကၡေတြေၾကာင့္ လူေျပာမ်ားသြားတဲ့ ရခိုင္ျပည္ ေျမာက္ပိုင္း ေမာင္ေတာျမိဳ႕အနီးက ဒူခ်ီးရာတန္းရြာေတြဆီ အေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕ကေန ၁ နာရီနီးပါးေလာက္ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ သြားလိုက္တဲ့အခါ ဒူခ်ီးရားတန္း အေနာက္ရြာကို ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီ ရြာက ဇန္န၀ါရီ ၂၈ ရက္က မီးေလာင္မႈ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ေနရာပါ။
အဲဒီ ဒူခ်ီးရားတန္းရြာကို သြားတဲ့ေနရာမွာ နတလ ရခိုင္ရြာကို ျဖတ္ၿပီး သြားခဲ့ရပါတယ္။ နတလရြာဆိုတာ အစိုးရက ေျမပိုင္ခြင့္ေပးျပီး ျပည္နယ္နဲ႕ ျပည္မအတြင္းကသာမက တဖက္ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံက ျပန္ဝင္လာသူ ျမန္မာမ်ိဳးႏြယ္စုေတြကို ေနရာခ်ထားတဲ့ရြာေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒူခ်ီးရားတန္းရြာရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ ရြာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ မြတ္စလင္ရြာေတြပါ။ ရြာထိပ္ကေန မလွမ္းမကမ္းမွာတင္ မီးေလာင္ျပင္တခုကို စျမင္ လုိက္ရတယ္။ မီးေလာင္ျပင္ တခုနဲ႔ တခုက မလွမ္းမကမ္းမွာ ရွိေနေပမယ့္ မီးေလာင္ျပင္တခုနဲ႔ တခုၾကား ေနအိမ္တခ်ိဳ႕ အေကာင္းတိုင္း က်န္ရွိေနတာကိုလည္း ျမင္ရတယ္။
ဒူခ်ီးရားတန္းရြာကို မ၀င္ခင္ ရခိုင္ရြာျဖစ္တဲ့ ကင္းေခ်ာင္းရြာမွာ စခန္းခ်ထားတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႕ဆီကို ေရာက္တံုးက ဒုရဲအုပ္ ေ၀ၿဖိဳးေအာင္က လံုၿခံဳေရးေတြ မပါဘဲနဲ႔ ရြာထဲကို ၀င္မယ္ဆိုရင္ အႏၱရယ္ရွိတဲ့အေၾကာင္း၊ “ဘဂၤလီ”လူမ်ိဳးေတြက တျခားလူမ်ိဳးေတြ ကို ယံုၾကည္မႈမရွိေတာ့ဘဲ လူ အင္အားနည္းနည္းနဲ႔သာ ၀င္သြားမယ္ဆိုရင္ အႏၱရာယ္ျပဳမယ့္အေၾကာင္း ေျပာတယ္။
“က်ေနာ္တို႔ေတာင္မွ တပ္ဖြဲ႔၀င္ ၁၀ ဦးေလာက္မရွိပဲနဲ႔ အဲဒီ ဘဂၤလီရြာေတြထဲကို မသြားရဲေတာ့ဘူး။ သြားရင္ေတာင္ လက္နက္ေကာင္းတာေတြနဲ႔ပဲ သြားရတာ။ သူတို႔ကလည္း က်ေနာ္တို႔ ၀င္လာရင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာ။ က်ေနာ္တို႔ အားနည္းေနမွန္းသိရင္ အႏၱရာယ္ျပဳၾကမွာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မသြားသင့္ဘူးထင္တယ္။ သူတို႔လူမ်ိဳးမဟုတ္ရင္ ရဲေတြက အေယာင္ေဆာင္ၿပီး လာတာလို႔ ထင္ခ်င္ထင္မွာ။ သူတို႔ေတြအမ်ားစုက ပညာမတတ္ၾကေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကို တခ်ိဳ႕က လက္ခံ စကားေျပာေပမယ့္ တခ်ိဳ႕မလိုတဲ့သူက ၀င္လုပ္သြားရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ အသက္အႏၱရာယ္ ျဖစ္လိမ့္မယ္” လို႕ ေျပာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီရြာေတြက ေဒသခံတခ်ိဳ႕ကို ခ်ိတ္ဆက္ၿပီး အႏၱရာယ္ရွိႏိုင္ မရွိႏိုင္ကို စံုစမ္းၿပီး ရြာထဲကို၀င္လိုက္တဲ့အခါမွာ မြတ္စလင္တခ်ိဳ႕က ေစာင့္ႀကိဳေနပါတယ္။ ရြာထဲက မီးေလာင္ခဲ့တဲဲ့ အိမ္ေတြကို လုိက္ျပရင္း သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ သူတို႕အိမ္ကို မီးမ႐ိႈ႕ေၾကာင္း ခိုင္ခိုင္မာမာ ေျပာပါတယ္။ မီးေလာင္ျပင္က မီးေလာင္ထားတဲ့ သြပ္မိုးျပားေတြကို ျပရင္း ဒီရြာအနီး ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ရြာေတြမွာ ဘယ္ေကာက္ရိုးပံုမွ မရွိဘူးလို႔ ဒူခ်ီးရားတန္းရြာသား အသက္ ၂၆ ႏွစ္အရြယ္ ကေလး ၄ ေယာက္ အေဖျဖစ္တဲ့ အာမိန္အိုလႅာက ေျပာျပတယ္။
“ဘဂၤလီ”ေတြ ကိုယ့္အိမ္ကို ကိုယ့္ဘာသာ မီး႐ိႈ႕ထြက္ေျပးတဲ့ အေထာက္အထား အမ်ားအျပား ေတြ႕ရွိရတယ္လို႔ အစိုးရက သတင္းထုတ္ျပန္ထားပါတယ္။ ေနအိမ္တခ်ိဳ႕ရဲ႕ အမိုုးေပၚမွာ ေကာက္ရိုးထံုးေတြ ေတြ႔ ရသလို မီးေလာင္တဲ့ေနရာကို အသြားမွာ “ဘဂၤလီ” ၅ ဦးခန္႔ ထြက္ေျပးသြားတာလည္း ျမင္လိုက္ရတယ္လို႔ ထုတ္ျပန္ခဲ့တယ္။
ဒီမွာတင္ ႀကီးမားတဲ့ ကြဲလြဲခ်က္တခုကို စတင္ျမင္လိုက္ရပါတယ္။ အစိုးရေျပာသလို သူတို႕အိမ္ သူတို႕ ႐ိႈ႕သလား၊ အခု သူတို႕ေျပာသလို အျပင္က လာ႐ိႈ႕သလား အမွန္တကယ္ သိႏိုင္ဖို႕က ခ်က္ခ်င္း ေကာက္ခ်က္ခ်ဖို႕ မလြယ္ကူေသးပါ။
ရြာထဲမွာ မြတ္စလင္ အမ်ိဳးသား ၁၀ ဦး၀န္းက်င္နဲ႔ အမ်ိဳးသမီး ၁၅ ဦး၀န္းက်င္ေလာက္သာ ဆက္လက္ေနထိုင္တာကို ျမင္ခဲ့ရၿပီး မီးမေလာင္တဲ့ ေနအိမ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လူေတြ ေနထိုင္မႈ မရွိတာကို ေတြ႕ရတယ္။ အိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ၿခံ၀င္းတံခါးမွာေတာ့ “ရိုဟင္ဂ်ာ” ဆိုတဲ့ စာသားကို ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ေရးထားတာ ျမင္ရတယ္။
ေဒသခံ မြတ္စလင္အမ်ားစုက ရခိုင္စကား၊ ဗမာစကားကို ေျပာဆိုနားလည္ျခင္း မရွိပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲလို႔ ေမးတဲ့အခါမွာ သူတို႔ရြာေတြတိုင္းမွာလိုလို အာရဗီစာနဲ႔ ဘာသာစကားကို သင္ၾကားၾကေပမယ့္ အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာ သင္ၾကားတဲ့ ကေလးေတြ အရမ္းကို နည္းတယ္လို႔ သိလိုက္ရတယ္။
“တခ်ိဳ႕ကေလးေတြက မူလတန္းေလာက္အထိ အစိုးရေက်ာင္း တက္ၾကေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ မတက္ၾကဘူး။ အတန္းေက်ာင္းနဲ႔ ေ၀းတာလည္းပါမယ္။ နီးတဲ့ရြာေတြမွာေတာ့ အစိုးရအတန္းေက်ာင္း တက္တဲ့ ကေလးမ်ား တာေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရခိုင္ေတြနဲ႔ စီးပြားေရးအရ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရတဲ့သူတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ရခိုင္စကားကို တတ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ရြာမွာ အခုရွိေနတဲ့သူေတြထဲမွာ ရခိုင္စကား နားလည္တဲ့သူ တဦးမွမရွိဘူး” လို႔ ဒူခ်ီးရားတန္း အေနာက္ရြာက ေမာ္မီလာဟူေစတနံက အာရဗီလို ေျပာတာကို စကားျပန္က ဆိုတယ္။
ရဲတပ္ၾကပ္ႀကီး အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ ဒူခ်ီးရားတန္း အလယ္ရြာနဲ႔ တဆက္တည္းရွိတဲ့ ေတာင္ရြာကို သြားဖို႔ ဒူခ်ီးရား တန္းအေနာက္ရြာက ေဒသခံတခ်ိဳ႕ကို အကူအညီ ေတာင္းတဲ့အခါမွာေတာ့ သူတို႔က ကူညီခ်င္ေပမယ့္ ဒီရြာထဲက မထြက္ရဲဘူးလို႔ ေျပာၾကတယ္။
“က်ေနာ္တုိ႔ရြာေတြ ၀န္းက်င္မွာ ရဲေတြေစာင့္ေနၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရြာထဲက ထြက္တာနဲ႔ သူတို႔က ဖမ္းမွာ။ က်ေနာ္တို႔က ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ အတူတူလိုက္ၿပီး ကူညီေပးခ်င္ေပမယ့္ ခင္ဗ်ားတို႔ကလည္း က်ေနာ္တို႔ အဖမ္းမခံရေအာင္ အာမခံေပးႏိုင္မွာမွ မဟုတ္တာ” ဟု ဒူခ်ီးရားတန္း အေနာက္ရြာက အသက္ ၃၅ အရြယ္ရွိ မြတ္စလင္အမ်ိဳးသား ေရႉနာလီ ကာလာက ဆိုတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ဒူခ်ီးရားတန္း အေနာက္ရြာကေန လွည္းလမ္းအတိုင္း ထြက္လာၿပီး အလယ္ရြာကို ျဖတ္တဲ့အခါမွာ လူေတြ တဦးမွ ရွိမေနတာကို ေတြ႕ရတယ္။ ဒါနဲ႔ အလယ္ရြာနဲ႔ တဆက္တည္းျဖစ္ေနတဲ့ ေတာင္ရြာကို ဆက္သြားတဲ့အခါ ရြာ၀င္လမ္းမကို ဆိုင္ကယ္နဲ႔ျဖတ္ေနစဥ္ ရြာထဲမွာရွိေနတဲ့ မြတ္စလင္တခ်ိဳ႕က ထြက္ေျပးၾကတယ္။
ဒါနဲ႔ ပါလာတဲ့ စကားျပန္က အာရ္ဗီစကားနဲ႔လွမ္းေအာ္ေျပာေတာ့မွ တဦးစ၊ ၂ ဦးစကေန ကေလးလူႀကီး၊ ေယာက်္ား မိန္းမ လူ ၂၀ ေက်ာ္ေလာက္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျပန္စုလာတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ထြက္ေျပးတာလဲဆိုေတာ့ ရဲေတြ၀င္လာတယ္ ထင္လို႔ ထြက္ေျပးၾကတာတဲ့။ ဒီရြာမွာလည္း လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မေနၾကဘူး။ အိမ္ေတြကုိပစ္ထားၿပီး တျခားရြာေတြမွာခို လံႈေနၾကရတယ္လို႔ ဒူခ်ီးရားတန္းေတာင္ရြာက အသက္ ၃၅ ႏွစ္အရြယ္အမ်ိဳးသား မာမတ္ေရာ္ဖိတ္က ဆိုပါတယ္။
ရြာထဲက အိမ္တိုင္းနီးပါး ေနအိမ္အျပင္ဘက္က ပံုမွန္အတိုင္းရွိေနေပမယ့္ အိမ္ထဲကို ၀င္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ပရိေဘာဂေတြ၊ စာရြက္စာတမ္းေတြ၊ အ၀တ္အစား အသံုးအေဆာင္ေတြ အားလံုးက ျပန္႕က်ဲေနပါတယ္။ စပါးက်ည္က စပါးေတြကလည္း အျပင္ဘက္မွာ ျပန္႕က်ဲေနတယ္။ ဘီဒိုေတြအားလံုးကလည္း က်ိဳးပဲ့ပ်က္စီးေနတယ္။
ဒူခ်ီးရားတန္း ေတာင္ရြာနဲ႔ အလယ္ရြာထဲက တခ်ိဳ႕မိသားစု ေတြက လူေတြေပ်ာက္ေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းလည္း ေျပာၾကတယ္။
ရရွိထားတဲ့ စရင္းမ်ားအရေတာ့ ဒူခ်ီးရားတန္း အေနာက္ရြာမွာ အသက္အရြယ္ႀကီးသူ အမ်ားစုပါ၀င္တဲ့ ၇ ဦး၊ အလယ္ရြာမွာ အသက္ငယ္သူေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ၇ ဦးနဲ႔ ေတာင္ရြာမွာ အသက္ ငယ္ရြယ္သူ ၈ ဦးတို႔ဟာ ဒီသတင္းေရးသားျပီးခ်ိန္အထိ ဘယ္ေနရာေရာက္ေနတယ္ဆိုတာ မသိေသးဘူးလို႔ သိရတယ္။
“က်မ သမီးေလးေတြျဖစ္တဲ့ အသက္ ၁၆ ႏွစ္အရြယ္ ေဆာ္ေမးဒါးနဲ႔ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ အာဂ်ီးဒါတို႔ အခုခ်ိန္ထိ ဘယ္ ေရာက္ေနလဲမသိဘူး။ က်မတို႔က ရဲေတြ၀င္လာလို႔ ထြက္ေျပးေတာ့ က်မတို႔က ေဂါဒူသာရရြာမွာ သြားေနေနတာ။ သူတို႔ကို အခုခ်ိန္ထိ ဘယ္မွာမွ ရွာလုိ႔မေတြ႕ေသးဘူး” ဟု ဒူခ်ီးရားတန္း ေတာင္ရြာက ေဒသခံအမ်ိဳးသမီး ဟာဂ်ာရာက ဆိုတယ္။
ျဖစ္စ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ကာလ ၁ လ၀န္းက်င္ ၾကာလာေပမယ့္ ဒီအိမ္ထဲက အပ်က္အစီးေတြ ဘာ့ေၾကာင့္ မရွင္းလင္းေသးတာလဲ၊ ရဲေတြ တကယ္ပဲ ရြာထဲ ၀င္ရိုက္တယ္ဆိုရင္ ဘာ့ေၾကာင့္ အခုရွိေနတဲ့လူေတြမွာ ဒဏ္ရာေတြ မရတာလဲဆိုတာေတြကို ေမးလိုက္တဲ့အခါ အိမ္ပိုင္ရွင္ေတြ သူတို႔အိမ္ေတြမွာ ျပန္မေနေသးတာေၾကာင့္ မရွင္းလင္းႏိုင္ေသးတာပါဆိုတဲ့ စကားက လြဲလို႔ တိက်တဲ့ အေျဖေတာ့ မေျဖေပးႏိုင္ၾကဘူး။
ဒူခ်ီးရားတန္းရြာအုပ္စုက ေမာင္းေတာၿမိဳ႕နဲ႔ ၅ မိုင္ခန္႔ ေ၀းကြာၿပီး ရဲတပ္ၾကပ္ႀကီး အသတ္ခံလိုက္ရတဲ့ အလယ္ရြာအပါအ၀င္ ေက်းရြာေပါင္း ၉ ရြာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီ ေက်းရြာအုပ္စုမွာ လူဦးေရ ၄၈၀၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ရခိုင္ လူဦးေရက ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ရွိပါတယ္။ ဒူခ်ီးရားတန္း အလယ္ရြာမွာဆိုရင္ လူဦးေရ ၁ ေထာင္ေက်ာ္ ေနထိုင္ေနပါတယ္။
ဒူခ်ီးရားတန္း အလယ္ရြာမွာ ရဲတပ္ၾကပ္ႀကီး ေအာင္ေက်ာ္သိန္းကို ဘဂၤလီေတြ သတ္ျဖတ္ခဲ့ျခင္းက သက္ေသအခိုင္အမာရွိေၾကာင္း၊ ဇန္န၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔က မြတ္စလင္ ၄၀ ၀န္းက်င္ အသတ္ခံရတယ္လို႔ မခိုင္လံုတဲ့ သတင္းရင္းျမစ္ေတြကို ကိုးကားၿပီးေတာ့ ကမာၻ႔ကုလသမဂၢနဲ႔ ျပည္ပသတင္းမီဒီယာတခ်ိဳ႕က ေဖာ္ျပခ်က္ေတြကလည္း မွန္ကန္မႈမရွိပါ ေၾကာင္း အစိုးရက ဇန္န၀ါရီ ၂၈ ရက္ေန႔မွာ ႏိုင္ငံတကာသံတမန္မ်ား၊ ကုလသမဂၢအဖြဲ႕က တာ၀န္ရွိသူမ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ေတြ႕ဆံုရွင္းျပခဲ့ပါတယ္။
အေမရိကန္နဲ႕ ျဗိတိသွ် အစိုးရေတြ၊ ကုလသမဂၢကေတာ့ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိရဖို႕ လြတ္လပ္တဲ့ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြ လုပ္ဖို႕ ေတာင္းဆိုပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရက ဖြဲ႕စည္းျပီးသား ရခိုင္စုံစမ္းေရးေကာ္မရွင္ကို အစီရင္ခံစာ ေရးဖို႕ ခိုင္းထားပါတယ္။
“ရဲတပ္ၾကပ္ႀကီးကို အလယ္ရြာက လူေတြ ၀ိုင္းရိုက္လိုက္တာေတာ့ အမွန္ပဲဗ်။ လူ ၂၀ ေလာက္က ရိုက္ခဲ့ၾကတာ။ အဲဒီ ဇန္န၀ါရီ ၁၃ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္းမွာ ရဲေတြနဲ႔ ရခိုင္ေတြ လူ ၄၀၀ ေလာက္ ၀င္လာၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႔လည္း ထြက္ေျပးၾကေရာ။ ေနာက္တေန႔ မနက္ပိုင္းမွာ ရဲေတြတေခါက္ ထပ္၀င္လာၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ထဲက ပစၥည္းေတြကို ဖ်က္ဆီး ေတာ့တာပဲ” လို႔ ဒူခ်ီးရားတန္း ေတာင္ရြာက ေဒသခံ ေရာ္ပဂီမူလႅင္က ဆိုတယ္။
ရဲတပ္ၾကပ္ႀကီး ေအာင္ေက်ာ္သိန္းရဲ႕ ေသြးစြန္းေနတဲ့ ယူနီေဖာင္း၊ ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာ အပိုင္းအစေတြ၊ ေတာစီးဖိနပ္နဲ႔ အမ္ ၂၂ က်ည္အိမ္အလြတ္ ၁ ခုကို ဒူခ်ီးရားတန္းရြာ အာရဗီေက်ာင္းအတြင္းနဲ႔ အစၥမိုင္ဗလီအနီးတ၀ိုက္မွာ သိမ္းဆည္းရမိတယ္လို႔ အစိုးရက ထုတ္ျပန္ထားေပမယ့္ ရဲတပ္ၾကပ္ၾကီးကို ရွာမေတြ႕ေသးပါဘူး။
ဒီျဖစ္စဥ္နဲဲ႔ ပက္သက္ၿပီး မသကၤာသူ ၁၆ ဦးတို႔ကို ေခၚယူစစ္ေဆးလွ်က္ရွိတယ္လို႔ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႕မွ သိရပါ တယ္။ ဒူခ်ီးရားတန္း အေနာက္ရြာက မီးေလာင္မႈေတြနဲ႔ ပက္သက္ရင္ေတာ့ လက္ရွိအခ်ိန္အထိ ဖမ္းယူစစ္ေဆးသူေတြ မရွိ ေသးဘူးလို႔ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕နယ္ ရဲမႉးက ဆိုပါတယ္။
“ဘဂၤလီေတြရဲ႕ ရုပ္ရည္အရ ဘယ္သူတရားခံပါ၊ ဒီကိစၥေတြကို ဘယ္သူလုပ္တာပါလို႔ လက္ညွိဳးထိုးျပမယ့္သူမရွိရင္ ဖမ္းဖို႔ က အရမ္းကို ခက္တယ္။ သူတို႔ရုပ္ရည္ေတြက အတူတူလိုျဖစ္ေနတာ။ တျခားရြာေတြကို သြားရွာလည္း ဘယ္သူဆိုတာသိဖို႔ ခက္ေနတာေပါ့။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းကလည္း အရမ္းကို စည္းလံုးတာ။ အကုန္လံုးက ကာကြယ္ၾကတယ္။ ဘယ္သူကမွ လက္ေထာင္ခ်ၿပီး ေျပာမယ့္သူမရွိဘူး။ တကယ့္တရားခံေတြ ဖမ္းဖို႔က ဘာသာစကားက အစ အကုန္ခက္ခဲတယ္” လို႔ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕နယ္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ရံုးကို သြားေတြ႕စဥ္တုန္းက ေျပာပါတယ္။
တပ္ၾကပ္ႀကီး ေအာင္ေက်ာ္သိန္း အသတ္ခံလိုက္ရတဲဲ့ကိစၥေၾကာင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕မ်ား ရြာထဲသို႔ ၀င္ရွာသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း မြတ္စလင္အမ်ားစုရဲ႕ စကားက သူတို႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔မွာ “အေဖ”ရွိတယ္လို႔ ေျပာတတ္ၾကေၾကာင္း ေမာင္းေတာေဒသခံ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားက ေျပာၾကတယ္။ သူတို႔အေဖလို႔ေျပာတာ ကမာၻ႔ကုလသမဂၢအဖြဲ႕အစည္းကို ရည္ညြန္းၿပီး ေျပာဆိုၾကတာပါ။
“သူတို႔ေတြ ေျပာဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မယံုရဘူး။ အလိမ္အညာေတြ အၿမဲေျပာတယ္။ အဲဒီလိုေျပာမွလည္း သူတို႔ကို ေထာက္ပံ့ေပးတာေတြ ရမွာေလ။ သူတို႔ေနာက္ကြယ္မွာလည္း ေျမွာက္ေပးတဲ့သူေတြက ရွိေနတယ္။ အစိုးရကေတာင္ သူတို႔ေနာက္ကြယ္မွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အေျခစိုက္ ရိုဟင္ဂ်ာ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕ RSO ေတြေတာင္ ပါတယ္ဆိုတာ ထုတ္ျပန္ခဲ့တာပဲေလ” လို႔ ေမာင္ေတာျမိဳ႕ေန ရခိုင္အမ်ိဳးသားတဦးက ဆိုပါတယ္။
Rohingya Solidarity Organization (RSO) လို႕ လူသိမ်ားတဲ့ ႐ိုဟင္ဂ်ာစည္းလုံးညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕ဟာ ၁၉၈၀ ေႏွာင္းပိုင္းနဲ႕ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ား အေစာပိုင္းမ်ားမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္-ျမန္မာ နယ္ျခားကို က်ယ္ျပန္႕စြာ တိုက္ခိုက္လာတာေၾကာင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က စစ္ဆင္ေရးမ်ား ဆင္ႏႊဲျပီး ေျမလွန္ပါတယ္။ နယ္ျခားေန အရပ္သား ေထာင္ေသာင္းခ်ီျပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ကို ထြက္ေျပးၾကရတယ္။ RSO ဟာ အယ္လ္ေကဒါးလို အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အၾကမ္းဖက္အဖြဲ႕ေတြနဲ႕လည္း ဆက္ဆံေရးေတြ ရွိတယ္လို႕ အေမရိကန္ကလည္း ေၾကညာထားပါတယ္။
၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္ပြားလာခဲ့တဲ့ ရခိုင္-မြတ္စလင္ အေရးအခင္းေတြမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ အစြန္းေရာက္ Jamaat-e-Islam ပါတီက ေနာက္ကြယ္က ေသြးထိုးေနတယ္လို႕ အဲဒီအခ်ိန္က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး Dipu Moni က လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေျပာခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ သတင္းစာေတြက ဘဂၤလားေဒ့ရွ္မွာ အပိတ္ပင္ခံထားရတဲ့ အစြန္းေရာက္အဖြဲ႕ေတြနဲ႕ RSO ေတြ နယ္ျခားမွာ ေပါင္းစည္းထားျပီး ျမန္မာစစ္တပ္ကို တိုက္ခိုက္မႈ လုပ္ေနတယ္လို႕ ေရးၾကတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ႏိုဝင္ဘာအတြင္း ျမန္မာစစ္သား တဦး သတ္ျဖတ္ခံရျပီး ၃ ဦး အဖမ္းခံခဲ့ရတယ္။ တိုက္ပြဲတပြဲလည္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဒီလို ပဋိပကၡေတြၾကားထဲမွာ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ား၊ လံုၿခံဳေရး ရဲမ်ားနဲ႔ မြတ္စလင္ေတြအၾကား တဖက္နဲ႔တဖက္ ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ေနတဲ့အျပင္ အေၾကာက္တရားေတြနဲ႕ ေနေနၾကတယ္ဆိုတာ အထင္းသား ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဒူခ်ီးရားတန္းရြာတန္းစုကေန ျပန္အထြက္ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕ကို ျပန္လာတဲ့လမ္းတေလွ်ာက္မွာ မြတ္စလင္ရြာေတြကို ျဖတ္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီရြာေတြက ၿမိဳ႕နဲ႔ နီးတဲ့အျပင္ ကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ေက်ာင္းက ျပန္လာၾကတာ ျမင္လိုက္ရတယ္။
“အဲဒါပဲၾကည့္။ တကယ္ေတာ့ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕ေပၚမွာေတာင္ က်ေနာ္တို႔ အစၥလမ္ဘာသာ၀င္ေတြ ေနေနၾကတာ ဘာျပႆနာမွ မတက္ဘူး။ က်ေနာ္တို႔က ရခိုင္ေတြနဲ႔ ဟိုးအရင္ထဲက အတူတူေနလာၾကတာဆိုေတာ့ ရခုိင္ေတြကလည္း က်ေနာ္တို႔ ဆိုရင္ လက္ခံၾကတယ္။ ရခိုင္ေတြ လက္မခံတာက နယ္ဘက္ရြာေတြက ရခိုင္စကားေတာင္ မတတ္ၾကတဲ့ သူေတြကို။ သူတုိ႔ကလည္း သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ရိုဟင္ဂ်ာလို႔ပဲ ေျပာေနၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ တဖက္နဲ႔တဖက္က ျပႆနာ ပိုျဖစ္လာတာ” လို႔ ေမာင္းေတာၿမိဳ႕က လိုက္လာတဲ့ အစၥလမ္ဘာသာ၀င္ လမ္းျပ စကားျပန္က ေကာက္ခ်က္ခ်ပါတယ္။
The post ဒူခ်ီးရာတန္းသို႔ အေရာက္သြားျခင္း appeared first on ဧရာ၀တီ.