Click to view slideshow.
(ဓာတ္ပံု – ျမတ္ျပည့္ၿဖိဳး / ဧရာ၀တီ)
ေပ ၂၀ ပတ္လည္ေလာက္က်ယ္တဲ့ ထမင္းဆုိင္ေလးရဲ႕ အေနာက္ေထာင့္ဘက္က မွန္ဘီ႐ုိထဲမွာ မိသားစု ဓာတ္ပုံေတြ အပါအ၀င္ ေက်ာင္းပညာရည္ ထူးခၽြန္ဆုုလက္မွတ္၊ ဆုတံဆိပ္ေတြ ကပ္ထားတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ မွန္ဘီ႐ုိ အထက္ ဆုိင္နံရံေပၚမွာေတာ့ ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳး ဆုယူစဥ္က ပုံေတြကို ပုိစတာႀကီးအျဖစ္ ခ်ိတ္ထားတာ အၿမိန္႔သား ေတြ႔ရပါတယ္။
“တေန႔ေတာ့ ျဖစ္လာမယ္ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔ ကုိယ္ႀကိဳးစားခဲ့ရတာေတြ တကယ္ျဖစ္လာေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္တာေပါ႔” ဟု တီရွပ္အနီ၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနတဲ့ ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးက ေျပာပါတယ္။
ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးက ေမြးရာပါ ေျခလက္အဂၤါ ခ်ဳိ႕ယြင္းသူတေယာက္ ျဖစ္ေပမယ့္ ဒီႏွစ္ တကၠသုိလ္၀င္စာေမးပြဲကို ၀ိဇၨာတြဲျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ မေလွ်ာ့ေသာ ဇြဲ၊ လုံလ၊ ၀ီရိယတို႔ အရင္းခံကာ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳး အတြက္ ၄ ႏွစ္ေျမာက္ တကၠသိုလ္၀င္တန္း ေျဖဆုိတဲ့ ႏွစ္မွာ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရရွိခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ သူ႔မိခင္ ေဒၚေအး က ခ်ီးက်ဳးေျပာဆိုပါတယ္။
ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳး ဖခင္ရဲ႕ဇာတိျဖစ္တဲ့ အမရပူရၿမိဳ႕နယ္ ေတာတြင္ေက်းရြာအနီး ျမစ္ငယ္-ျပင္ဦးလြင္ လမ္းမႀကီးေပၚက ဆည္ေတာ္ ေလးေျမာင္းနံေဘးမွာ ထမင္းဆုိင္ဖြင့္ၿပီး သားရဲ႕ ပညာေရးကုိ က်ားကန္ေပးခဲ့ပါတယ္။ တကၠသုိလ္၀င္တန္း စာေမးပြဲကုိ ၄ ႀကိမ္တုိင္ ေျဖဆုိခဲ့ၿပီး စတုတၳေျမာက္ႏွစ္မွာ စာေမးပြဲေအာင္ခဲ့တဲ့ ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးက မိခင္အတြက္ ဂုဏ္ယူစရာ သားရတနာတဦးျဖစ္သလို ေမာင္ေဝယံၿဖိဳးကလည္း အေမဟာ သူ႔အတြက္ ေရွ႕ေဆာင္တေယာက္ပါလို႔ ဆုိပါတယ္။
သားသမီး ၅ ေယာက္မိခင္ ေဒၚေအးက အငယ္ဆုံးသား ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး “သူ႔အစ္ကုိ၊ အစ္မေတြတုန္းက ဆယ္တန္း ဘယ္သူမွ မေအာင္ခဲ့ဘူး၊ ၄ ႏွစ္က်၊ ၅ ႏွစ္က်နဲ႔ ေက်ာင္းထြက္ၾကတာခ်ည္းပဲ။ အဲဒီေတာ့ အန္တီက ကေလးကို ပုိမဲတင္းၿပီး ဂ႐ုစုိက္ခဲ့တယ္။ က်န္တဲ့သူေတြက ဆယ္တန္းမေအာင္လည္း လုပ္စားႏုိင္တယ္ေလ” လို႔ ေျပာပါတယ္။ စကားေျပာေနရင္းတန္းလန္း ဆုိင္မွာ ထမင္းလာစားတဲ့ ဧည့္သည္အတြက္ ဟင္းပြဲေတြ ျပင္ဆင္ေပးဖို႔ ထထြက္သြားပါတယ္။
ပထမ ၂ ႀကိမ္ေျဖဆိုစဥ္က မႏၱေလးတုိင္း ပုသိမ္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ေက်ာက္မီး အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ေျဖဆုိခဲ့ၿပီး ျမစ္ငယ္ အထက္တန္းေက်ာင္းကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္က ေျပာင္းေရႊ႕ ေျဖဆုိခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ပထမႏွစ္ ေက်ာက္မီး အ.ထ.ကတြင္ ေျဖဆုိစဥ္က စာေမးပြဲခန္မွာ ဆရာမ ၄ ဦး ေစာင့္ၾကပ္ၿပီး သီးသန္႔တေယာက္တည္း ေျဖဆုိေစသျဖင့္ ေၾကာက္လန္႔ကာ စာေတြေမ့သြား၍ ဒုကၡေရာက္ျခင္း၊ ဒုတိယအႀကိမ္ ေျဖဆုိစဥ္က စာေမးပြဲခန္းတြင္ သတိလစ္သြားသျဖင့္ ေဆး႐ုံ တက္လိုက္ရျခင္းတို႔ေၾကာင့္ စာေမးပြဲ လြဲေခ်ာ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။
သူအားနည္းတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြ ျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္နဲ ့သခ်ၤာမွာ စင္းလုံးေခ်ာ ေျဖဆုိႏုိင္ရန္ ညလံုးေပါက္ စာၾကည့္ခဲ့တဲ့ ေန႔မ်ားက မေရတြက္ႏုိင္ဘူးလို႔ သိရပါတယ္။
ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးရဲ႕ လက္ႏွစ္ဖက္အနက္ ညာဘက္လက္မွာ တံေတာင္ဆစ္အနား အထိသာ ပါရွိၿပီး ဘယ္ဘက္ လက္မွာလည္း လက္ေကာက္၀တ္အနီး အထိသာ ပါရွိပါတယ္။ လက္ႏွစ္ဖက္လံုးတြင္ လက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားလည္း မပါရွိခဲ႔ေခ်။
သာမန္ေက်ာင္းသားမ်ားဆိုလွ်င္ တႏွစ္လံုး ကိုယ္က်က္ထားသည့္စာ ရလွ်င္ရသလို ကိုယ္သန္သည့္လက္ျဖင္႔ ခ်ေရးနိုင္ေသာ္လည္း ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးမွာမူ ထိုသို႔ လုပ္ခြင့္မသာ။ လက္ႏွစ္ဖက္ၾကား ေဘာပင္ကိုညွပ္ကာ ေရးသား ေျဖဆိုရသည္။ ထို႔အတြက္ ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးအား ပညာေရးဌာနမွ စာေျဖဆိုခ်ိန္ မိနစ္ ၃၀ အပိုေပးခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးအတြက္ ထိုမိနစ္ ၃၀ သည္ မလိုအပ္ပါ။ ငယ္စဥ္ကတည္းက လက္ႏွစ္ဖက္ေပါင္းၿပီး စာေရးခဲ႔ရသည္႔ အေတြ႕အႀကံဳေတြ ျဖတ္သန္းခဲ႔ရၿပီးၿပီမို႔ သူ႔အတြက္က သာမန္လူေတြအတိုင္း ေျဖဆိုခဲ့႐ံုသာ။
“ဒီႏွစ္ ျမစ္ငယ္မွာေျဖေတာ့ အမ်ားနဲ႔ ေျဖခြင့္ေတာင္းလုိက္တယ္။ စိတ္ထဲမွာ အားလုံးနဲ႔ တသားတည္းဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ ျဖစ္သြားၿပီး အဆင္ေျပသြားတယ္။ အရင္ႏွစ္ေတြက ေက်ာင္းက အဆင္ေျပေစခ်င္လို႔ သီးသန္႔စီစဥ္ေပးေပမယ့္ က်ေနာ္႔ အတြက္က် မေကာင္းဘူး” ဟု စာေမးပြဲေျဖဆုိခဲ့ရတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ျပန္ေျပာပါတယ္။
အျပင္လည္တာပတ္တာ မရွိသေလာက္နည္းတဲ့ သူ႔အတြက္ မိသားစုဟာ ဘ၀ျဖစ္ၿပီး ပညာေရးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ မိသားစုအားလုံးက “ကေလး” သဖြယ္ ေခၚေ၀ၚ ဂရုစိုက္ခံရတဲ့ ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးတေယာက္ သိတတ္တဲ့ အရြယ္မွစကာ စာအုပ္ျမင္ရင္ ေမြးရာပါ ခ်ိဳ႕ယြင္းေသာလက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ေဘာပင္ကုိင္ကာ စာေရးက်င့္ခဲ့တာေၾကာင့္ ပုံမွန္လူ တေယာက္ကဲ့သုိ႔ စာေတြ ေရးႏုိင္ ကူးႏုိင္ပါတယ္။
၀ုိင္းစက္ေနတဲ့ လက္ေရးေတြနဲ႔ ေရးထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ ဆယ္တန္း စာအုပ္ေတြက သက္ေသပါပဲ။
ကေလးရဲ႕ နဂုိဗီဇကုိ သိျမင္တဲ့ မိခင္က ရြာေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းအပ္စဥ္က ေဘးပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ေျပာဆုိကဲ့ရဲ႕သံေတြ ၾကားခဲ့ရေပမယ့္ စိတ္မပ်က္ဘဲ ေရွ႕ဆက္တုိးခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚေအးက “ေလးဖက္စလုံး မပါဘဲ ပညာသင္ေပးလည္း ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ အရာမေရာက္ဘူးဆုိၿပီး ပတ္၀န္းက်င္က ေျပာၾကတာေတြရွိပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေရွ႕မွာ မညည္းရဲဘူး၊ အေမ့ဘ၀နဲ႔ အသက္ရွင္လာရတဲ့ ကေလးဆိုေတာ့ သူအားငယ္သြားမွာစုိးတယ္” ဟု ဆိုပါတယ္။
ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးက မိခင္ ေက်ာင္းထားရက်ဳိး နပ္ေအာင္ သူငယ္တန္းစတက္သည့္ ႏွစ္မွာတင္ ပထမဆု ရယူႏုိင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ ေ၀ဖန္သံေတြကို အံတုႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။
သူငယ္တန္းမွ န၀မတန္းအထိ ဆက္တုိက္ ပထမဆု ဆြတ္ခူးခဲ့ၿပီး ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က ေနျပည္ေတာ္မွာ ဘက္စုံပညာ ထူးခၽြန္ေသာ ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေက်ာင္းသားအျဖစ္ ဆုခ်ီးျမွင့္ျခင္း ခံခဲ့ရပါတယ္။ ဒါ႔အျပင္ ၀ါသနာပါရာ ကြန္ပ်ဳတာ သင္တန္းတက္ရင္း ပထမဆုရရွိၿပီး ယခုအခါ Computer Level 3 အဆင့္ သင္ၾကားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
“ကြန္ပ်ဴတာ သင္ရတာ က်ေနာ္႔အတြက္ အခက္အခဲ မရွိပါဘူး၊ သူမ်ားလုပ္သလို က်ေနာ္လုပ္ႏုိင္ပါတယ္၊ ဘယ္လုပ္ငန္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ႀကိဳးစားရင္ တေန႔ျဖစ္လာမွာပါ၊ အေရးႀကီးတာ စိတ္ဓာတ္မက်ဖို႔ပါပဲ” ဟု ဘ၀တူ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတြက္ ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးက အားတက္သေရာ ေျပာပါတယ္။ ထြက္ရွိလာမယ့္ ဆယ္တန္း အမွတ္စာရင္းေပၚ မူတည္ကာ မိမိ ၀ါသနာပါရာ ဘာသာရပ္၊ တကၠသုိလ္အား ေ႐ြးခ်ယ္သင္ၾကားသြားမယ္လုိ႔ ဆိုပါတယ္။
“ကြန္ပ်ဳတာသင္တာ မေျပာနဲ႔၊ သူက ေရကူးမွာေတာင္ ခ်န္ပီယံ” ဟု ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းကို ခါးထစ္ခြင္ပုိးကာ ေခၚသြားေပးတဲ့ အစ္မႀကီးျဖစ္သူက အားပါးတရ ၀င္ေျပာပါတယ္။
ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳး လူမွန္းသိတတ္စ အရြယ္ကတည္းက မိခင္ျဖစ္သူက လူအမ်ားအား ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း မျဖစ္ေစရန္ အလႉအတန္း မဂၤလာေဆာင္စသည့္ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားကုိ ေခၚသြားၿပီး လူေတာတိုးရဲေအာင္ အေလ့အက်င့္ ျပဳေပးခဲ့ပါတယ္။
“သူ႔ကုိယ္သူ မသန္စြမ္းဘူးဆိုတဲ့ စိတ္မရွိရေအာင္။ အိမ္ထဲမွာပဲ ေနရင္ လူေၾကာက္သြားမွာ စုိးတယ္” ဟု မိခင္ ေဒၚေအးက ေျပာျပတယ္။
ေမြးၿပီးစ မီးတြင္းမွာ အခါခါ ငိုေၾကြးခဲ့ရေပမယ့္ ေမြးကတည္းက က်န္းမာေရးအေနျဖင့္ ခ်ဴခ်ာျခင္းမရွိ၊ အစစအရာရာ မိသားစု ဂ႐ုစုိက္ ေစာင့္ေရွာက္မႈနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ပါတယ္လို႔ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚေအးက ဆိုပါတယ္။
သားအတြက္ ပညာေရး ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးလွတဲ ့ ေဒၚေအးက “ေျခလက္အဂၤါ မသန္ေပမယ့္ ပညာဆုိတာ ယွဥ္လို႔မရပါဘူး၊ ေတာမွာျဖစ္ျဖစ္၊ ၿမိဳ႕မွာျဖစ္ျဖစ္ ပညာတတ္မွ အရာေရာက္မယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ ေမြးထားေပးတယ္” လို႔ ေမွ်ာ္လင့္တႀကီး ေျပာပါတယ္။
အရြယ္ေရာက္လာတဲ႔ ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးအတြက္ အခ်စ္ေရးကိစၥ ရွိလာပါက ဖူးစာဟု ယူဆၿပီး အခ်င္းခ်င္း နားလည္မႈ ေပးႏုိင္ပါက သားျဖစ္သူကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေစလိုတယ္္ဟု ဆုိပါတယ္။
လက္ရွိ အားလပ္ခ်ိန္မွာ ဦးေလးထံမွ ေဗဒင္ပညာ သင္ယူေနတဲ့ ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳးက “အေမ့ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေအာင္ျမင္မႈေတြ ရလာတာပါ။ တျခားမိဘေတြဆို က်ေနာ္ ဒီလိုအဆင့္ကို ေရာက္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘြဲ႔ရၿပီး လုပ္ငန္းတခုခု လုပ္ရၿပီဆုိရင္ေတာ့ မိသားစုအတြက္ ျပန္လုပ္ေပးႏုိင္မွာပါ” လို႔ အၿပဳံးေလးနဲ႔ ဆုိပါတယ္။
The post ဘဝကို အ႐ံႈးမေပးသူ ေမာင္ေ၀ယံၿဖိဳး appeared first on ဧရာ၀တီ.