မနက္အရုဏ္ တက္ခ်ိန္တြင္ စက္ေလွသမား ႏွစ္ဦးက ေလွေဘးႏွစ္ဘက္ကို တုတ္ေခ်ာင္းကိုယ္စီႏွင့္ ေရေၾကာင္း တိုင္းတာၿပီး သည္ႏွင့္ မံုရြာမွ ဟုမၼလင္းၿမိဳ႕သို႔ ေရေၾကာင္း ခရီး စတင္ၿပီ ျဖစ္သည္။
မံုရြာၿမိဳ႕မွ ဟုမၼလင္းကို ေရာက္ရန္အတြက္ စက္ေလွေပၚတြင္ တည အိပ္ခဲ့ရေသးသည္။ ခ်င္းတြင္း ျမစ္ရိုး တေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းသြားမည္ ဆုိပါက စစ္ကိုင္းတိုင္း ေဒသႀကီး အထက္ပိုင္းျဖစ္သည့္ ကေလးဝ၊ ဖားႁပြန္၊ ေမာ္လိုက္၊ ေဖာင္းျပင္၊ ဟုမၼလင္း ၊ခႏၱီးမွတဆင့္ နာဂ ေတာင္တန္းအထိ ေရာက္ရွိႏုိင္သည္။
ခ်င္းတြင္းျမစ္မွာ ေရစီးမသန္လွ၊ ျမစ္ေရသည္ စိမ္းလန္းမႈ မရွိဘဲ အမႈိက္သရိုက္ မ်ားစြာျဖင့္ ေနာက္က်ိလွ်က္ ရွိသည္။
ခ်င္းတြင္းျမစ္တြင္း ေမာင္းႏွင္သည့္ မုံရြာ – ဟုမၼလင္း ခရီးသည္တင္ စက္ေလွက လူဦးေရ အေယာက္ ၂၀၀ ေက်ာ္ဆံ့သည္။ စက္ေလွတြင္ အထက္တန္းႏွင့္ ရိုးရိုးတန္း ဟူ၍ ခြဲျခားထားၿပီး အထက္တန္း တခန္းတြင္ လူ ၆ ဦး အိပ္စက္ႏုိင္ကာ၊ အထက္တန္း ၆ ခန္း ပါရွိသည္။ ရိုးရိုးခန္းတြင္ လူအေယာက္ တရာေက်ာ္ ဆ့ံသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
အထက္တန္း တဦးလွ်င္ ၁၈၀၀၀ က်ပ္၊ ရိုးရိုးတန္းက ၁၀၀၀၀ က်ပ္ က်သင့္သည္။ စက္ေလွမ်ားျဖင့္ ခရီးသြားသူ အမ်ားစုမွာ ခ်င္းတြင္း ျမစ္ဖ်ားပိုင္း ေဒသျဖစ္သည့္ ဟုမၼလင္းၿမိဳ႕ႏွင့္ ခႏၱီးၿမိဳ႕ အနီးတ၀ိုက္တြင္ ေရႊသြားေရာက္ တူးေဖာ္ ၾကမည့္သူမ်ား သူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ အမ်ားစုသည္ အညာဘက္မွ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ရွာေဖြရင္း လာေရာက္ အလုပ္လုပ္ၾက သူမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း စက္ေလွသမား ေမာင္ေကာင္းက ေျပာျပသည္။
ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရ တိမ္ေကာလာမႈေၾကာင့္ စက္ေလွမ်ား လ်င္ျမန္စြာ ေမာင္းႏွင္၍ မရသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိုးရာသီမွလြဲ၍ ေႏြႏွင့္ေဆာင္းတြင္ ေရေၾကာင္းကို ရွာေဖြကာ သြားေနရေၾကာင္း သိရသည္။
ခ်င္းတြင္း ျမစ္ရုိးတေလ်ာက္တြင္ ေနထုိင္သည့္ ေက်းရြာမ်ားက ေျမပဲစိုက္ပ်ိဳးျခင္း၊ ဖ်ာရက္လုပ္ျခင္းျဖင့္ အဓိက အသက္ေမြး
ၾကေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ခ်င္းတြင္း ျမစ္ဖ်ားပိုင္း၌ ေရႊတြင္းတူးေဖာ္ မႈမ်ားေၾကာင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရ တိမ္ေကာမႈ တႏွစ္ထက္တႏွစ္ ပိုမိုဆုိးရြားလာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေမာင္ေကာင္းက ဆုိသည္။
“ဒီရာသီေတာင္ ျမစ္ေရတိမ္ေကာၿပီး စက္ေလွေတြက ေမာင္းလုိ႔ မေကာင္းဘူး။ ေရေတြတိမ္ေတာ့ ေရေၾကာင္းကို ရွာရတယ္။ေနာက္လေလာက္ ဆိုရင္ စက္ေလွတြန္းရတဲ့ အဆင့္ အထိ ျဖစ္ႏုိင္တယ္” ဟု စက္ေလွေမာင္းရင္း ေမာင္ေကာင္းက ရွင္းျပသည္။
ခ်င္းတြင္းျမစ္ တေလွ်ာက္သည္ ယခင္က အလြန္စိမ္းလန္းကာ ေရမ်ား ၾကည္လင္ေနေၾကာင္း၊ ယခု ျမစ္ဖ်ားပိုင္းတြင္ ေရႊတြင္းမ်ားကို စက္ယႏၱရားမ်ားျဖင့္ တူးေဖာ္ၾကၿပီး စြန္႔ပစ္ေရဆုိးမ်ားႏွင့္ ေျမစာမ်ားကို ျမစ္အတြင္းသို႔ စြန္႔ပစ္ၾကေသာေၾကာင့္ ေရတိမ္လာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သူက ဆက္ေျပာသည္။
“ခ်င္းတြင္းျမစ္ဖ်ားပိုင္းမွာ စက္ႀကီးေတြနဲ႔ ေရႊေတြတူးၾက၊ စြန္႔ပစ္တဲ့ ေျမစာေတြကို ျမစ္ထဲပို႔ၾကနဲ႔၊ ျမစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ ေနသူေတြေရာ၊ ဒီျမစ္ကို အမွီျပဳ ေနထုိင္တဲ့ သူေတြေရာ အရမ္း အခက္အခဲ ျဖစ္တာေပါ့” ဟု စက္ေလွသမားက ဆိုသည္။
ျမစ္ေရတိမ္မႈ ဆုိးရြားလာခ်ိန္တြင္ စက္ေလွသမားမ်ားသာမက၊ ခရီးသည္မ်ားပါ စက္ေလွ ဆင္းတြန္းရသည္ အထိ ျဖစ္တ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္လဆန္းပိုင္းတြင္ ျမစ္ေရ ယခုထက္ တိမ္သြားမည္ျဖစ္ရာ စက္ေလွကို ဆင္းတြန္းရေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိုးရာသီမွသာ စက္ေလွ ေမာင္း၍ အဆင္ေျပေၾကာင္း ေမာင္ေကာင္း၏ အဆုိအရ သိရသည္။
“မိုးရာသီကေတာ့ ျမစ္ေရ တက္ေပမယ့္ ခရီးသည္ ရွားတယ္။ ပြင့္လင္းရာသီက်ေတာ့ ေရႊတြင္း အလုပ္သမား ခရီးသည္ေတြ မ်ားေပမယ့္၊ ေရတိမ္ေတာ့ ႏွစ္ရက္ခရီးဆုိရင္ သံုးရက္ ေလးရက္ေလာက္ သြားရတယ္” ဟု စက္ေလွေမာင္းသည့္ ဦးေမာင္က လည္း ရွင္းျပသည္။
ခ်င္းတြင္းျမစ္တေလ်ာက္ သြားေနရင္း ျမစ္ေဘးရွိ ေက်းရြာမ်ားက ေလွမ်ားျဖင့္ ထမင္းဟင္းမ်ား လာေရာက္ ေရာင္းခ် ၾကသည္ကို ေတြ႕ရၿပီး ခရီးသည္ မ်ားကလည္း ၀ယ္စားၾကသည္။ လာေရာင္းသည့္ ေစ်းသည္တိုင္း သည္ယူလာသမွ် ကုန္ေအာင္ ေရာင္းခ်ရသည္ကိုလည္း ေတြ႕ရသည္။
ေဖာ့ဗူးထဲတြင္ ထမင္းႏွင့္ အသားတမ်ိဳး၊ အရြက္ႏွင့္ အစပ္တမ်ိဳးတို႔ ထည့္ထားၿပီး တဗူးကို ၁၅၀၀ က်ပ္ျဖင့္ ေရာင္းသည္။
တခ်ိဳ႕ေစ်းသည္ မ်ားကေတာ့ ၾကက္ေၾကာ္၊ ငါးေၾကာ္တုိ႔ကို ဗန္းထဲတြင္ထည့္ကာ ၾကက္ေၾကာ္ တတံုး ၂၀၀၀ က်ပ္၊ ငါးေၾကာ္ တတံုးကို ၅၀၀ က်ပ္ျဖင့္ လာေရာက္ေရာင္းခ် ၾကသည္။
“က်မက ျမစ္ေဘးက သင္ေတာရြာကေန လာေရာင္းတာပါ။ တေန႔ကို သံုးေသာင္းဖုိးေလာက္ ေရာင္းရတယ္။ ပါလာသမွ် ကုန္ပါတယ္။ တေန႔ကို စက္ေလွတစီးပဲ ေရာင္းပါတယ္” ဟု သင္ေတာမွ မသင္းသင္းက ဧရာဝတီသို႔ ေျပာသည္။
ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားအတြက္ စက္ေလွေပၚအထိ စားေသာက္ ဖြယ္ရာမ်ားကို ေလွျဖင့္ လာေရာင္းသည့္ အတြက္ အဆင္ေျပေသာ္လည္း စက္ေလွေပၚတြင္ အမႈိက္ပစ္ရန္ အမႈိက္ပံုးမ်ား မရွိသျဖင့္ ခရီးသည္မ်ားက အမႈိက္မ်ားကို ျမစ္ထဲသို႔ပင္ စြန္႔ပစ္လိုက္ၾကသည္။
“ျမစ္ရဲ႕အလွကို ပ်က္ေစတာ စြန္႔ပစ္ အမႈိက္ေတြ ကိစၥလည္း ပါပါတယ္။ ခရီးသြား ဧည့္သည္ေတြအတြက္ အမႈိက္ပံုးေတာ့ ထားေပး သင့္တာေပါ့။ စက္ေလွမွာ အမႈိက္ပံုးမရွိေတာ့ ျမစ္ထဲကိုပဲ လႊင့္ပစ္ရတာေပါ့” ဟု မံုရြာၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္ၿပီး စက္ေလွတြင္ လိုက္ပါကာ ေစ်းေရာင္းေနသည့္ မနီလာက ေျပာျပသည္။
မနီလာထံတြင္ မုန္႔မ်ိဳးစံု၊ တစ္ရႈးစကၠဴ၊ ေဆးလိပ္မွ စ၍ လူသံုးကုန္ပစၥည္းမ်ား၊ ဘီယာဗူး၊ အရက္၊ ေစာင္ အစရွိသည့္ ပစၥည္းမ်ား ပါလာသည္။ သူက စက္ေလွေပၚတြင္သာမက ျမစ္ဖ်ားရွိ ေရႊတြင္းမ်ားသို႔ သြားေရာက္ကာ ေစ်းေရာင္းမည့္သူ ျဖစ္သည္။
“ခ်င္းတြင္း ျမစ္တေလွ်ာက္ ေနထုိင္တဲ့ သူေတြက ဒီခ်င္းတြင္းျမစ္ကို အမွီျပဳၿပီး လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ၾကတယ္။ စက္ေလွ ေမာင္းတဲ့သူ၊ ေတာင္ယာလုပ္တဲ့သူ၊ ဖ်ာယက္တဲ့သူေတြလည္း ဒီခ်င္းတြင္းျမစ္ကိုပဲ အေျခခံၿပီး လုပ္ကိုင္ၾကတာ။ အရင္ ကေတာ့ ေရႊတြင္းကို ေဒသခံေတြက တပိုင္တႏိုင္ လုပ္တာေပါ့။ အဲဒီတုန္းက ျမစ္ေရတိမ္တာ၊ ေကာတာ မရွိေသးဘူး။ကုမၸဏီေတြ လာလုပ္ၿပီး စက္ႀကီးေတြနဲ႔ တူးေတာ့မွ အခုလို ျဖစ္တာ” ဟု မနီလာက ဆုိသည္။
ဟုမၼလင္းၿမိဳ႕နယ္ တခုတည္းတြင္ တေန႔လွ်င္ ပ်မ္းမွ် ေရႊ ၃၀၀၀ ဂရမ္ခန္႔ ထုတ္ယူေၾကာင္း သိရသည္။
ဟုမၼလင္းတြင္ ေနထုိင္သည့္ ဦးခင္ေမာင္ေဌးကလည္း ခ်င္းတြင္း ျမစ္တေလွ်ာက္တြင္ သဘာဝ သယံဇာတမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ေရနံ၊ ေက်ာက္မီးေသြး၊ သစ္ေမႊးႏွင့္ အဖိုးတန္သစ္မ်ိဳးစံု အပါအဝင္ ေရႊထြက္ေၾကာင္း၊ ေရႊတူးေဖာ္ျခင္း၊ သစ္ေတာမ်ားကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ခုတ္ထြင္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ေျမဆီလႊာမ်ား ခံႏိုင္ရည္မရွိေတာ့ဘဲ ေျမၿပိဳမႈမ်ား ျဖစ္လာေၾကာင္း၊ ေရႊေမွာ္မွ ထြက္သည့္ အညစ္အေၾကးမ်ားႏွင့္ ဓာတုပစၥည္းတုိ႔ေၾကာင့္လည္း ေရေနသတၱ၀ါမ်ား ရွားပါးလာခဲ့ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။
ခ်င္းတြင္းျမစ္ အထက္ပိုင္းတြင္ ေတာင္ႀကီးမ်ားကို စက္ယႏၱရားႀကီးမ်ားျဖင့္ ၿဖိဳခြဲကာ ေရႊမ်ား တူးေဖာ္ေနၿပီး ေရႊက်င္ရန္ အတြက္ အလုပ္သမား တဦးကို တလလွ်င္ က်ပ္ ၁ သိန္းခြဲ ေပးေၾကာင္း၊ ေရႊတြင္းတူးသည့္ ေနရာမ်ားစြာ ရွိသကဲ့သို႔ ကုမၸဏီ မ်ားစြာကလည္း လာေရာက္ လုပ္ကိုင္ေနၾကေၾကာင္း သိရသည္။
“က်ေနာ္တုိ႔ကို ကုမၸဏီက လစာကို ေနစားစရိတ္ၿငိမ္းနဲ႔ တလ ၁ သိန္းခြဲ ေပးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္ ေရႊက်င္ႏုိင္ရင္ က်င္ႏိုင္ သေလာက္ ပိုက္ဆံရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ပခုကၠဴက လူေတြ ဒီဘက္ကို လာလုပ္တာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားပါတယ္” ဟု ေရႊေမွာ္သို႔ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္မည့္ ပခုကၠဴမွ ကိုမ်ိဳးႏုိင္က ဆုိသည္။
ခ်င္းတြင္းျမစ္သည္ ဧရာဝတီႏွင့္ ခ်င္းတြင္းေပါင္းဆံုသည့္ ပခုကၠဴၿမိဳ႕မွ မံုရြာအထိ ေရမိုင္ ၅၀၊ မံုရြာၿမိဳ႕မွ အထက္ ခႏၱီးအထိ ေရမိုင္ ၄၅၅ မိုင္၊ ထမံသီအထိ ၃၈၂ မိုင္၊ ဟုမၼလင္းအထိ ၃၂၅ မိုင္၊ ေဖာင္းျပင္အထိ ၂၁၆ မိုင္၊ ပန္းသာအထိ ၂၀၃ မိုင္၊ ေမာ္လုိက္အထိ ၁၈၃ မိုင္၊ ကေလးဝအထိ ၁၄၅ မိုင္၊ သင္းေတာအထိ ၇၂ မိုင္ရွိသည္။
“ခ်င္းတြင္းျမစ္က တကယ္ကို စိမ္းလန္းၿပီး သစ္ေတာေတြ အံု႔ဆုိင္းေနတဲ့ ေနရာတခုပါ။ အခုေတာ့ သစ္ေတာေတြလည္း ခုတ္၊ေရႊေတြ ကိုလည္း အရမ္း တူးၾကတယ္။ ခ်င္းတြင္းျမစ္ မတိမ္ေကာရင္၊ ဘယ္ျမစ္ တိမ္ေကာမွာလဲ။ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ခ်င္းတြင္းျမစ္ဆုိတာ ေတာ္ေတာ္ကို လွတာ။ အခုဆိုေတာ့ ခ်င္းတြင္းျမစ္ တခုလံုးကို ၾကည့္လိုက္ရင္ အမႈိက္ေတြက တမ်ိဳး၊
ေရဆိုရင္လည္း ညစ္ေထးေနတာပဲ” ဟု ဦးခင္ေမာင္ေဌးက ေျပာသည္။
ေမာ္ေတာ္က ဟုမၼလင္းဆိပ္ကမ္း ဆီသို႔ တအိအိ ခ်ဥ္းကပ္လာခဲ့ၿပီ။ ေမာ္ေတာ္ေနာက္လိုက္ ကေလးႏွစ္ဦးက တုတ္ တေခ်ာင္းစီျဖင့္ ေရေၾကာင္းရွာရင္း အလုပ္ရႈပ္ရျပန္သည္။ ေနာက္က်ိေသာ ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရကို ေက်ာခိုင္းခဲ့ၿပီ ျဖစ္ေသာ္လည္း “ႏွစ္ေပ … သံုးေပ” ဆိုေသာ ေရေၾကာင္းရွာေဖြသည့္ အသံကေတာ့ ခ်င္းတြင္း ျမစ္ေၾကာင္း တေလွ်ာက္ ပဲ့တင္ထပ္ေနဆဲ။
The post ခ်င္းတြင္းျမစ္ကို ဆန္တက္ျခင္း appeared first on ဧရာ၀တီ.