မႏၲေလးၿမိဳ႕ရွိ ေတာင္သမန္အင္း၊ ဦးပိန္တံတားကို လြန္ခဲ႔ေသာ ႏွစ္၂၀ ဆယ္ ေက်ာ္က အလည္လာ ေရာက္ ဖူးေသာ ႏိုင္ငံျခားသား တေယာက္ ယခု ၂၀၁၄ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ တေခါက္ျပန္လာ လည္ပတ္ရာမွ လိုက္ပို႔ ေသာ ခရီးသြားလမ္း ၫႊန္ႏွင့္ ျပႆနာ တက္ၾကသည္။
ေတာင္သမန္အင္း မဟုတ္ဘဲ တျခားေနရာ တခုကို ေရာက္လာသည္ဟု အဆိုပါ ႏိုင္ငံျခားသားက စြပ္စြဲေလ ရာ ခရီးသြား လမ္းၫႊန္လည္း ဦးပိန္တံတားကို လက္ညႇိဳးထိုးကာ ထပ္ခါထပ္ခါ ရွင္းျပရၿပီး ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ အဆိုပါ ႏိုင္ငံျခားသား စိတ္ေလွ်ာ႔သြားပံုရသည္။ ဘာမွေတာ႔ အထြန္႔ မတက္ေတာ့။ “ေတာင္သမန္အင္း ဘယ္လို ျဖစ္သြား ရတာတုန္း” ဆိုသည့္ စကားကိုသာ ထပ္ခါထပ္ခါ ေျပာေနေတာ႔သည္။ ဟုတ္ပါသည္။ ေတာင္သမန္ ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ ပါလိမ့္။
အကယ္၍ ေတာင္သမန္အင္း၊ ဦးပိ္န္တံတားသို႔ ယခုမွ စတင္လာေရာက္ လည္ပတ္ဖူးသည့္ ဧည့္သည္တဦး ဆိုလွ်င္ေတာ့ အဆိုပါ ႏိုင္ငံျခားသားကဲ႔သို႔ ေတာင္သမန္ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ ေမးလိမ့္မည္ မဟုတ္ ပါ။ ပံုမွန္အတိုင္း ေနာက္က်ိက်ိ အင္းေရျပင္တြင္ ငွက္ေလွစီး ပါလိမ္႔မည္။ တံတားေပၚလမ္းေလွ်ာက္ပါ လိမ္႔မည္။ စစ္ကိုင္းေတာင္႐ိုး ေနဝင္ခ်ိန္ကို ဦးပိန္ တံတားေပၚမွတဆင္႔ ကင္မရာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ပါ လိမ့္မည္။ ၿပီးလွ်င္ေတာ့ တံတားေအာက္ေျခရွိ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားတြင္ ဘူးသီးေၾကာ္၊ ငါးေၾကာ္တို႔ စားေသာက္ၿပီး ျပန္သြား ပါလိမ္႔မည္။
ေတာင္သမန္ ႐ႈခင္း လြန္စြာလွေၾကာင္း၊ ကမၻာေက်ာ္ ဦးပိန္တံတား ႀကီးေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ရသည္မွာ စိတ္လႈပ္ရွား ဖြယ္ေကာင္းေၾကာင္း အသိမိတ္ေဆြမ်ားကို ျပန္ေျပာင္း ေျပာပါလိမ္႔မည္။ သို႔ေသာ္ လြန္ခဲ႔ေသာ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္က ေတာင္သမန္တံတားသို႔ အလည္လာ ေရာက္ဖူးလွ်င္မူ ယေန႔ေတာင္သမန္၊ ဦးပိန္တံတားကို ျမင္လိုက္ပါက အဆိုပါ ႏိုင္ငံျခားသားကဲ႔သို႔ပင္ What happen Taung-Tha-Man? ဆိုသည္႔ ေမးခြန္းကို ထပ္ခါထပ္ခါ ေမးပါလိမ္႔မည္။ တကယ္ေတာ့ ေတာင္သမန္ေဒသခံမ်ား အဆိုပါေမးခြန္းကို အႀကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ မေရမတြက္ႏိုင္ေမးခဲ႔သည္မွာ ၾကာလွပါေခ်ၿပီ။
ေတာင္သမန္၊ ျမလွ်ံအဆင္း၊ တိမ္ထန္းသေျပညိဳႏွင့္ ငါးခိုတဲ့အင္း ဆိုသည့္ စာခ်ိဳးေလးအား ရင္းႏွီးဖူး ပါ လိမ္႔မည္။ ေရွးျမန္မာမင္းမ်ား လက္ထက္မွ စစ္အစိုးရေခတ္ဦးပိုင္း ၁၉၉၅ အခ်ိန္အထိ ေတာင္သမန္အင္း ေရျပင္သည္ လြန္စြာၾကည္လင္ ရွင္းသန္႔ လွသည္။ ငါးျမင္း၊ ငါးၾကင္း၊ ငါးရံ႕၊ ငါးဘတ္၊ ငါးလူး၊ ငါးလဲ၊ ငနက္ျပာ၊ ငဒယ္ျပား၊ ငါးသန္၊ ငါးသလဲထိုး၊ ငါးလေပ၊ ငါးေျပမ၊ ငါးနက္သန္၊ ငါးခံုးမ၊ ငါးေျမြနီ စသည့္ ငါးမ်ိဳးမ်ားသာမက ကမာေကာင္၊ ပုဇြန္လံုး မ်ားလည္း မ်ားျပားစြာ ေတြ႔ရွိႏိုင္ခဲ့ေသးသည္။
ေဆာင္းတြင္း ေရက်ခ်ိန္ က်န္ရွိေနသည့္ အဆိုပါ ငါးမ်ိဳးစိတ္မ်ား၊ ကမာေကာင္မ်ား၊ ပုဇြန္လံုးမ်ားအား ခရီး တေထာက္ နားရင္း လာစားၾကသည့္ ေဆာင္းခိုငွက္မ်ားျဖင့္ သဘာဝေဂဟစနစ္ ေပါၾကြယ္ဝစြာ တည္ရွိသည့္ ဇီဝမ်ိဳးကြဲစိတ္မ်ား ခိုလံႈရာ အင္းႀကီး တခုျဖစ္ခဲ့ ဖူးသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္တြင္ ေရထိန္းတံခါးမ်ား စတင္ျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ယင္းေရထိန္း တံခါးမ်ားမွ ေရမ်ား အဆက္မျပတ္ ျဖည့္တင္းေနမႈေၾကာင့္ အင္းအတြင္း ေရအၿမဲတမ္း ျပည့္ေနရာမွ သဘာဝ ေဂဟ စနစ္မ်ား ပ်က္ယြင္း႐ံု သာမက ေဒသခံ ေတာင္သူမ်ား၏ ဘဝပါ ပ်က္ခဲ့ရေလေတာ့သည္။ ေရထိန္း တံခါးမ်ား စတင္ တည္ေဆာက္စဥ္က ေဒသခံမ်ား၏ စိုက္ပ်ိဳးေရး အတြက္ ေရေပးေဝႏိုင္ရန္ တည္ေဆာက္ခဲ့ သည္ဟု ထင္မွတ္ခဲ့ၾက ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္အားျဖင္႔ ငါးေမြးျမဴရန္သာ ျဖစ္သည္။
၁၉၉၅ ခုႏွစ္မွ စတင္ ေရေလွာင္ကာ ငါးေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ရာမွ ဦးပိန္တံတား ေတာင္ဘက္ရွိ လယ္ယာေျမမ်ား၊ တံတား ေျမာက္ဘက္ရွိ ေတာင္သမန္၊ ပန္းပဲ၊ ဘံုးအိုး၊ ဥယ်ာဥ္ေတာ္၊ တံခြန္တိုင္၊ မွန္တမ္း၊ ေရႊဂြမ္းထုပ္၊ ဆင္စြယ္ပြတ္၊ ေလးစု စသည့္ ေက်းရြာ ရပ္ကြက္မ်ားရွိ လယ္ယာေျမမ်ား ေထာင္ႏွင့္ ခ်ီ၍ ေရ ေအာက္ျမဳပ္ခဲ႔ရသည္။ ထိုမွစကာ ဓားမဦးခ် ေတာင္သူ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ၾကသည့္ ေတာင္သူမ်ားမွာ ႀကံဳရာ က်ပန္း ဘဝျဖင့္သာ ရွင္သန္ရေတာ႔သည္။
ထို႔ေနာက္တြင္ကား လြန္စြာ ၾကည္လင္သန္႔ရွင္း လွသည့္ အတြက္ ျမသားအလား တင္စားခဲ႔ရသည့္ ေတာင္ သမန္ ေရျပင္ကား ေရေဝေရလဲ မရွိေတာ့႐ံု သာမက ေရညစ္ညမ္းရသည့္ တျခားအေၾကာင္းအရာ တခုလည္း ရွိေသးသည္။ တံခြန္တိုင္ ႏြားေဘးမဲ့ အေရွ႕ဘက္ တဖာလံုခန္႔ အကြာ ရတနာပံုတကၠသိုလ္သို႔သြား သည့္ ကန္ပတ္လမ္းတြင္ တံတားတခုရွိၿပီး ယင္းတံတား၏ ေအာက္ေျခတြင္ စက္မႈဇုန္ဘက္မွလာသည့္ တူးေျမာင္း ရွိကာ အဆိုပါ တူးေျမာင္းမွ ညစ္ညမ္းေသာ ေရပုပ္မ်ား ဆယ္႔ႏွစ္ရာသီ စီးဝင္ေနသည့္ အတြက္ အင္းေရျပင္ မွာ ညစ္ညမ္းသည့္ေနရာတြင္ နာမည္ ေက်ာ္ခဲ့ ေပေတာ့သည္။ ေတာင္သမန္ ေဒသခံမ်ားပင္ ေရဆင္းမခ်ိဳးေတာ့သည့္ အဆင့္အထိေရာက္ လာခဲ့သည္။
သႀကၤန္တြင္း လာေရာက္ လည္ပတ္သူမ်ား အေပ်ာ္လြန္ၿပီး ေရဆင္းခ်ိဳးၾကလွ်င္လည္း အိမ္ေရာက္လွ်င္ ေရျမန္ျမန္ ျပန္ခ်ိဳးရသည္အထိ ညစ္ညမ္းမႈ အဆင့္ျမင့္မား လွသည္။ ေရေသျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ျခင္ႀကီးမ်ား ေပါက္ဖြားႏႈန္း ျမင့္တက္လွၿပီး ညေနခင္း ေတာင္သမန္ကန္ေဘး ေလညင္းခံရန္ကိစၥမွာ ျခင္ေဆးေခြ မ်ားမ်ားပါမွ အဆင္ေျပသည့္ အေျခအေန ျဖစ္ေန ေတာ့သည္။
ငါးမ်ိဳးစိတ္ စံုလင္စြာ ရွိခဲ့သည့္ ေတာင္သမန္အင္းတြင္ ယခုအခ်ိန္တြင္မူ ေရညစ္ညမ္းမႈဒဏ္ကို ခံႏိုင္ေသာ တီလားပီးယား ငါးမ်ားသာ က်န္ရွိေတာ့သည္။ ထို႔အတူပင္ ငွက္ႀကီးဝံပို၊ ဇင္ေယာ္၊ တက္ႀကီး၊ ဗ်ိဳင္းစပ္ စသည့္ ေဆာင္းခိုငွက္ႀကီးမ်ား ေတာင္သမန္ ကန္ေရျပင္တြင္ ႏွစ္စဥ္နားခိုၾကသည္ ဆိုသည္မွာလည္း ယခုေတာ့ ပံုျပင္တပုဒ္ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ၿခံဳေျပာရလွ်င္ ေတာင္သမန္ ေရေဝေရလဲ ေဒသကား သဘာဝေဂဟ စနစ္ လံုးဝနီးပါး ပ်က္စီးသြားခဲ့သည္ ဟု ဆိုရမည္။
ယင္းကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ အတြက္ အမရပူရ လႊတ္ေတာ္အမတ္ ဦးသိန္းထြန္းဦးက ေတာင္သမန္ကန္အား ယခင္အတိုင္း ေရေဝေရလဲ ဧရိယာအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးရန္၊ ေရျမဳပ္ဧရိယာ ၈၀ ဧကသာရွိေသာ ေတာင္သ မန္ ကန္တြင္ ယခု ေရျမဳပ္ဧရိယာ ၁၂၆၀ ဧက ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည့္ အတြက္ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ ေနေသာ လယ္ယာေျမမ်ား ျပန္လည္ ေဖာ္ထုတ္ေပးႏိုင္ရန္ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ ေမးခြန္း ေမးျမန္းခဲ့သည္။
အဆိုပါ ေမးျမန္းမႈကို သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးႏွင့္ သစ္ေတာေရးရာ ဝန္ႀကီးဌာန၊ စက္မႈဝန္ႀကီး ဌာနႏွင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ သာယာေရး ဌာနတို႔ ကိုယ္စား လည္/ဆည္ ဝန္ႀကီး ဌာနက ေတာင္သူမ်ား စိုက္ပ်ိဳး ရာတြင္ အသံုးျပဳေသာ ေျမဩဇာမ်ားသည္ ေတာင္သမန္ကန္ အတြင္း သဘာဝအတိုင္း က်င္လည္က်က္စား ေနေသာ ငါးမ်ိဳးစိတ္မ်ားအား Side effect ျဖစ္ေစႏိုင္ေၾကာင္း၊ စက္မႈဇုန္ ေရဆိုးမ်ား ေတာင္သမန္ကန္ အတြင္း စြန္႔မပစ္ရန္ လုပ္ေဆာင္ထားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ က်န္းမာေရး စစ္တမ္းမ်ား အရ ေတာင္သမန္ ေဒသ တြင္ ေသြးလြန္တုပ္ေကြးေရာဂါ အပါအဝင္ ျခင္ႏွင့္ဆက္စပ္ေသာ ေရာဂါမ်ားျဖစ္ပြားျခင္း မရွိပါေၾကာင္း လာေရာက္ေျဖဆိုခဲ႔သည္။
လယ္/ဆည္ဝန္ႀကီး၏ ေျဖၾကားခ်က္မ်ား အေပၚ ဘယ္လိုျမင္ပါသလဲဟု ေမးျမန္းၾကည့္ရာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အံ့ဩဖို႔ ေကာင္းတဲ့ ေျဖၾကားခ်က္ေတြပါပဲ ဟု အမရပူရ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးသိန္းထြန္းဦးက ေျပာ သည္။
ယခုႏွစ္ ေတာင္သမန္အင္းကို ေလလံေအာင္သူ ငါးလုပ္ငန္းရွင္က ၎ေလလံေအာင္ပါက ေတာင္သမန ္ေဒသကို ယခင္အတိုင္း ေရေဝေရလဲအင္း ျဖစ္ေစရမည္ဟု ေလလံ မေအာင္ခင္ အခ်ိန္က ေျပာထား ဖူးေၾကာင္း၊ အေျပာႏွင့္ အလုပ္ ညီမညီကိုမူ ေစာင့္ၾကည့္ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၎က ျဖည့္စြက္ ေျပာၾကားသည္။
ေတာင္သမန္ကန္တြင္ ေရအၿမဲ ေလွာင္ကာ ငါးေမြးျမဴေရး လုပ္ငန္း လုပ္ေသာေၾကာင့္ အက်ိဳးရွိသူမ်ားမွာ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္၊ စက္မႈဇုန္ စက္႐ံုမ်ား၊ အင္း ေလလံေအာင္သူႏွင့္ ေရလုပ္သားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။
ယခုႏွစ္တြင္ အင္းေလလံအား သိန္း ၄ ေထာင္ျဖင္႔ ဆြဲထားသည္ ဟု သိရသည္။ စက္႐ံုမ်ားမွ ေရဆိုးစြန္႔ ပစ္ခကို မည္သူတို႔ မည္သို႔ မည္ပံု ခြဲေဝယူၾက သည္ကိုမူ အတိအက် မသိရေသာေၾကာင့္ ဤေနရာတြင္ မေျပာလိုပါ။
ျမင္သာေသာ အက်ိဳးေက်းဇူးကို ျပပါဆိုလွ်င္ ေတာင္သမန္အင္းအား သိန္း ၄ ေထာင္ျဖင္႔ ေလလံ ဆြဲထား သည့္ အတြက္ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္ အေနျဖင့္ ဘ႑ာေရး တႏွစ္အတြက္ သိန္း ၄ ေထာင္ ရမည္ ျဖစ္သည္။ အင္းေရျပင္ရွိသည့္ အတြက္ ငွက္ေလွသမား ၁၀ဝ ဝန္းက်င္ခန္႔ ခရီးသြားရာသီတြင္ အလုပ္အကိုင္ ရပါသည္။
တျခားတဘက္တြင္မူ လယ္ဧက ၁ ေထာင္ ေက်ာ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ မရဘဲ ထိုင္ၾကည္႔ေနရေသာ လယ္သမားမ်ား၊ ေရထု ညစ္ညမ္းမႈဒဏ္ကို ခံေနရသည့္ ေဒသခံျပည္သူမ်ား၊ ငါးမ်ိဳးစိတ္မ်ား၊ ကမာေကာင္မ်ား၊ ဂံုးမ်ား၊ ေဆာင္းခိုငွက္မ်ား အၾကား ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည့္ ေဂဟစနစ္မ်ား ရွိေနပါသည္။
အဆိုပါ ကိစၥရပ္မ်ား အျပင္ ျမန္မာျပည္တြင္ သာမက ကမၻာတလႊားတြင္ပါ ေက်ာ္ၾကားသည့္ ဦးပိန္ တံတားႀကီး၏ ေရရွည္ခိုင္ခံ့မႈမွာ မျဖစ္မေနထည့္သြင္း စဥ္းစားရေတာ့မည့္ ကိစၥႀကီးတခုျဖစ္သည္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕သို႔ လာေရာက္ လည္ပတ္သည့္ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားတိုင္း မျဖစ္မေန လာေရာက္ၾကသည့္ Major Tourist Attraction တခုျဖစ္ သည့္ ဦးပိန္တံတားမွာ ေရွးေဟာင္းလက္ရာ အေမြအႏွစ္ ပီပီျပင္ျပင္ မရွိခ်င္ေတာ့ပါ။ လက္ရွိ ဦးပိန္တံတားမွာ ႀကံ့ခိုင္မႈ က်ဆင္း ေနသည့္ အတြက္ တိုင္လံုးမ်ား၊ ၾကမ္းခင္း အသစ္မ်ား၊ ကြန္ကရစ္တိုင္မ်ားျဖင္႔ က်ားကန္ေပးေနရသည္မွာ အားလံုး အသိျဖစ္ပါသည္။
ကြ်န္းတိုင္ႀကီးမ်ားကို ေျမအဝင္ ၇ ေပတြင္ ႏွစ္ထပ္တံတားပံုစံ တည္ေဆာက္ထားသည္ ဟုဆိုေသာ္လည္း ေရအၿမဲ ဝင္ေနသည့္ ဒဏ္ကို ယင္းေရွးေဟာင္း ကြ်န္းတိုင္ႀကီးမ်ား ႏွစ္ေပါင္းမည္မွ် ေတာင့္ခံႏိုင္ဦးမည္လဲ ဆိုသည့္ ေမးခြန္းမွာ ေရွးေဟာင္းသုေတသန ပညာရွင္မ်ား အတြက္သာမက ခရီးသြားလုပ္ငန္း တခုလံုးႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ေမးခြန္းတခု ျဖစ္ပါသည္။ ေရဝင္ေရာက္မႈ ဒဏ္ကို အၿမဲခံေနရလွ်င္ အဆက္မျပတ္ျပဳျပင္ က်ားကန္ ျပဳျပင္ေပးေန ရမည္သာ ျဖစ္သည္။
ဤသို႔ဆိုလွ်င္ ေနာက္ ၁၀ ႏွစ္၊ ႏွစ္ ၂၀ ခန္႔ ေနလွ်င္ ဦးပိန္တံတားမွာ ေရွးေဟာင္းတဝက္၊ ေခတ္ သစ္လက္ ရာ တဝက္ပံုစံ ျဖစ္လာႏိုင္သည့္ အလားအလာ ရွိလာမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကမၻာလွည့္ ခရီးသြား မ်ားကိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္မႈ ရွိပါ႔မလား ဆိုသည့္ ေမးခြန္းကို တာဝန္ရွိလူႀကီးမ်ား စဥ္းစားဖို႔ လိုလာၿပီ ျဖစ္သည္။
ထို႔အတူပင္ “ေတာင္သမန္အင္း ဘယ္လို ျဖစ္သြား ရတာတုန္း” ဆိုသည့္ ႏိုင္ငံျခားသားတဦး၏ ႏွေျမာတသႀကီးစြာျဖင့္ ေရရြတ္ လိုက္ေသာ ေမးခြန္း တခုကိုလည္း ေျဖဆိုရန္ စဥ္းစားသင့္ၿပီ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ။
The post ေတာင္သမန္အင္း ဘယ္လို ျဖစ္သြားသလဲ appeared first on ဧရာ၀တီ.