ဘာေတးလ္လင့္တနာ (Bertil Lintner) ဟာ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာ စာဖတ္ပရိသတ္နဲ႔ မစိမ္းပါဘူး။ သူ႔ရဲ႕စာအုပ္ Outrage (Burma’s Struggle For Democracy) ကို “ေဒါမာန္ဟုန္ (ဗမာျပည္ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲ)” ဆိုၿပီး ေမာင္ၾကည္သစ္ စီစဥ္တည္းျဖတ္၊ စံဝင္းေမာင္နဲ႔ မင္းမ်ိဳးႏိုင္တို႔ ဘာသာျပန္ဆို ထုတ္ေဝဖူးတယ္။ ေနာက္ The Rise and Fall of the Communist Party of Burma စာအုပ္ကို ေက်ာ္ဝင္းက “ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေနထြက္ခ်ိန္ႏွင့္ ေနဝင္ခ်ိန္” ဆိုၿပီး ဘာသာျပန္ဆို ထုတ္ေဝခဲ့ဖူးတယ္။ အားလံုး လြင္ဦးစာေပ (လွည္းတန္း) က ထုတ္ေဝခဲ့တာပါ။
အခု ထုတ္ေဝလိုက္တဲ့ စာအုပ္ကေတာ့ Bertil Lintner ရဲ႕ Land of Jade: A journey from India through Northern Burma to China ကို ႏိုင္ဦးက “ေက်ာက္စိမ္းေျမ (အိႏၵိယမွ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ပိုင္းကို ျဖတ္၍ တ႐ုတ္ျပည္သို႔ ခရီးၾကမ္း)” ဆိုၿပီး ျပန္ဆိုထားတဲ့ စာအုပ္ပါ။
အခုစာအုပ္မွာ လြင္ဦးစာေပ (လွည္းတန္း) က “ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး ညႇိႏိႈင္းအေျဖရွာ ေနဆဲ ျဖစ္ေသာ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ ခရီးစဥ္ႀကီး အတြက္ ေက်ာက္စိမ္းေျမကား အုတ္တခ်ပ္၊ သဲ တပြင့္ ျဖစ္ခြင့္ရပါမူ ထုတ္ေဝရက်ိဳး နပ္ၿပီဟု အခိုင္ အမာယံုၾကည္လ်က္လို႔” ဆႏၵျပဳထားတယ္။
ဖတ္႐ႈ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ခရီးစဥ္ အတြက္ အေထာက္အကူျပဳတဲ့ အခ်က္အလက္ မ်ားကို ေတြ႔ရတယ္။ ဘာလဲ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စာဖတ္ပရိသတ္ နာဂ၊ ကခ်င္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔အ စည္းေတြရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ အေန အထားေတြကို သိရွိနားလည္ခြင့္ ရရွိေလေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းစဥ္ဟာ အျပဳတ္တိုက္ေရး လမ္းစဥ္ မဟုတ္ဘူး၊ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး ညႇိႏိႈင္းအေျဖရွာေရး လမ္းစဥ္ ျဖစ္တယ္ ဆိုတာ နားလည္သိရွိခြင့္ ရရွိလို႔ ပါပဲ။
အင္အားကို မူတည္တြက္ခ်က္ၿပီး အျပဳတ္တိုက္ေရး လမ္းစဥ္ကို က်င့္သံုးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ တိုင္းရင္းသား ေတြနဲ႔ အမုန္းတရားေတြ သံသရာရွည္မယ္၊ ဒုကၡသည္ေတြ တိုးပြားလာတယ္၊ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေတြ ျဖဳန္း တီးသလို ျဖစ္ေစမယ္၊ တန္ဖိုးနဲ႔ ပိုင္းျဖတ္လို႔မရတဲ့ သားေကာင္းရတနာေတြ ဆံုး႐ံႈးရမယ္၊ အက်ိဳးတရား တစံုတခုမွ ျဖစ္ထြန္းစရာ မရွိပါဘူး။ လႊမ္းမိုး ႀကီးစိုးမႈ ရရွိသည္ ဆိုဦးေတာ့ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ ရရွိႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ေတြ႔ဆံုညႇိႏိႈင္းၿပီး အေျဖ ရွာၾကရမယ္။ အေျဖတခု ရရွိေအာင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔လည္း ဝိုင္းဝန္း ကူညီသြားၾကရမယ္။
ဘာေတးလ္လင့္တနာနဲ႔ ဇနီး နန္းဆိုင္ေနာင္း၊ သမီးေလး ဆိုင္တိုင္း တို႔ဟာ ၁၉၈၅ ခု ေအာက္တိုဘာ လေလာက္မွာ အိႏၵိယကေန ျမန္မာျပည္ နာဂေဒသထဲကို ခိုးဝင္လာခဲ့ၾကရတယ္။ အေျခအေန မေပးလို႔ အိႏိၵယထဲ တဝဲလည္လည္ ျဖစ္ေနတာ ကေလး တေယာက္ ေမြးဖြားသည္ထိ ၾကာေညာင္းခဲ့တယ္ ဆိုပါေတာ့။
ဆိုင္တိုင္းကို အိႏၵိယနယ္စပ္ ကိုဟီးမားမွာ ေမြးဖြားခဲ့တယ္။ ကေလး ၄၂ ရက္ အရမွာ ဂ်စ္ကားနဲ႔ အိႏၵိယနယ္ စပ္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။
နာဂေဒသကေန ကခ်င္ျပည္နယ္ ႀတိဂံေဒသ၊ ပါေဂ်ာင္ေဒသတို႔ဆီ ေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကမွ တဖန္ ဗကပတို႔ ႀကီးစိုးရာ “ဝ” ေဒသေတြကို ေရာက္ခဲ့တယ္။ အဲဒီကမွ တဆင့္ တ႐ုတ္ျပည္ထဲကို ခိုးဝင္ၿပီး ေဟာင္ေကာင္ကို ျပန္လာၾကတာ ျဖစ္တယ္။
ကား တတန္၊ ေျခလ်င္တတန္၊ ဆင္တတန္၊ ျမင္းတတန္၊ ေလွတတန္၊ စက္ဘီးတတန္ စီးၿပီး ျဖတ္သန္း လာခဲ့ရတဲ့ ခရီးၾကမ္းပါပဲ။ ၁ ႏွစ္ ၆ လနဲ႔ ၆ ရက္ၾကာတဲ့ ခရီးလို႔ ဆိုပါတယ္။
အိႏၵိယ ျမန္မာနယ္စပ္က နာဂလက္နက္ကိုင္ ေတြဟာ အိႏၵိယကို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္တိုက္ ခိုက္ေနၾက တယ္။ ျမန္မာျပည္ ဘက္ျခမ္းက နာဂေတြ ကေတာ့ ျမန္မာကို လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္တိုက္ ခိုက္ေနၾက တာ မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ေဒသ ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ လက္နက္ကိုင္ထားၾကတဲ့ သေဘာ ပါပဲ။
နာဂေတြမွာ မ်ိဳးစုမတူၾကဘူး။ မ်ိဳးစု မတူရင္ ယံုၾကည္မႈလည္း မရွိၾကဘူး။ မ်ိဳးစုတူမွ ယံုၾကည္ၾကတယ္။ အိႏၵိယကို တိုက္ခိုက္ေနတဲ့ နာဂေတြက အိႏၵိယက ျပန္လည္ တိုက္ခိုက္ရင္ ျမန္မာျပည္ထဲ ေျပးဝင္လာ တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ အိႏၵိယက ျမန္မာနဲ႔ နားလည္မႈယူၿပီး စစ္ဆင္ေရး ျပဳလုပ္ဖို႔ ႀကိဳး စားလာၾကတာပါ။
ဘာေတးလ္လင့္တနာ ေရာက္ရွိသြားတဲ့ နာဂလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အစည္းဟာ နယ္ေျမခ်ဲ႕ထြင္ဖို႔ လည္း စီမံကိန္း မရွိဘူး။ စိတ္ကူးလည္း မရွိဘူး။ ျမန္မာ အစိုးရက ထိုးစစ္ဆင္လာရင္ ခုခံၾကဖို႔ ႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ထားတာ ေတြလည္း မရွိပါဘူး။ ထိုးစစ္ဆင္စရာ အေၾကာင္းလည္း မရွိဘူးလို႔ ယူဆထားၾကဟန္ တူပါတယ္။
သူတို႔မွာ ႐ိုးရာ နတ္ကိုးကြယ္မႈေတြ ရွိၾက တယ္။ ခရစ္ယာန္ ကိုးကြယ္မႈေတြလည္း ရွိၾကတယ္။ ဘာသာေရး ကိုးကြယ္ မႈက အစြန္းေရာက္ ေနသလို ပါပဲ။ ေဘးအႏၲရာယ္ ဟူသမွ် လက္ဝါးကပ္တိုင္ႀကီး ထူထားၿပီး ဘုရားသခင္က ခံယူသြား မယ္၊ ကယ္မ သြားမယ္လို႔ ယံုၾကည္ထားၾက သတဲ့။ အဲဒီမွာ ထိုးစစ္ဆင္တာ ခံလိုက္ရေတာ့ တခါတည္း ၿပိဳလဲသြား ေတာ့တယ္။
ဘာေတးလ္လင့္တနာတို႔ ဟူးေကာင္းခ်ိဳင့္ဝွမ္းကို ျဖတ္ၾကေတာ့ လမ္းမွာ ေလာေလာလတ္လတ္ ေသဆံုး ေနတဲ့ နာဂ အမ်ိဳးသမီးအေလာင္းကို ေတြ႔ၾကရတယ္။ အာဟာရျပတ္ၿပီး ေသဆံုးသြားတဲ့ သေဘာပဲ။ ရင္ထဲ နင့္ခနဲ ခံစားလိုက္ရ တယ္။ လမ္းခရီးသြားၾက တာကလည္း သဘာဝလမ္း အတိုင္း ဆက္သြယ္ေရးေကာင္း မြန္ေအာင္ အစိုးရက ဘာမွ လုပ္ေဆာင္ မေပးဘူး။ လံုးဝ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားတဲ့ သေဘာပါ။
ကခ်င္ လက္နက္ကိုင္ တပ္ဖြဲ႔က ၁၉၆၁ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီလမွ ေပၚေပါက္ခဲ့တာပါ။ ဗကပ၊ ကရင္တို႔က ၁၉၄၈ ခုမွာ၊ RSS ရွမ္းက ၁၉၅၈ ခုမွာ အသီး သီး လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတာ။ သေဘာတရားေရးနဲ႔ ဖြဲ႔စည္း ထားတဲ့ စကပ ကေတာ့ ၿပိဳကြဲက်ဆံုး သြားၿပီ။ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ေတြကေတာ့ ဒီမိုကေရစီ မရမခ်င္း ၿပိဳကြဲသြားမွာ မဟုတ္ပါ ဘူး။
ကခ်င္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔က ဦးႏု (သန္႔ရွင္းဖဆပလ) အစိုးရက ဗုဒၶဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာ အျဖစ္ သတ္မွတ္ တာမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္ေန သလားပဲ။ ကခ်င္မွာ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္ေတြက အမ်ားစုေလ။ ၿပီးေတာ့ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ ဘရန္ဆိုင္းက အဲဒီသေဘာ ေျပာဆိုသြားတာ ေတြ႔လိုက္ရလို႔ပါ။
ကခ်င္က ဗကပရဲ႕ ဩဇာခံ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔က ဝါဒေရးရာထက္ လူမ်ိဳးေရး အရ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ဆင္ႏႊဲၾကလို႔ပါပဲ။ အခု က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ႔ အစည္းေတြဟာ လူမ်ိဳးေရး အရ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြး ညႇိႏိႈင္းၾကရတာ ပိုမိုလြယ္ကူ အဆင္ေျပေစ လိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့ သူတို႔က ႏိုင္ငံေတာ္ အာဏာကို သိမ္းပိုက္ဖို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္က ခြဲ ထြက္ဖို႔လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သူတို႔ ျပည္နယ္ရဲ႕ အခြင့္အေရး ရရွိဖို႔နဲ႔ အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာ က်ေနာ္တို႔ အေနနဲ႔ သူတို႔ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ဘာလို႔ မေပးႏိုင္ရမွာလဲ။ ညီေနာင္ေတြ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ သူတို႔ကို ဘဝအတြက္ အာမခံခ်က္ ရွိေအာင္ က်ေနာ္တို႔ ဘာလို႔ မကာကြယ္ ႏိုင္ရမွာလဲ။
ဘာေတးလ္လင့္တနာ သြားတဲ့ ၁၉၈၅ ခုေလာက္က ကခ်င္ဟာ ေက်ာက္စိမ္း အခြန္အေကာက္နဲ႔ ရပ္တည္လို႔ ရရွိေနေသးတယ္။ အခုေတာ့ ေက်ာက္စိမ္း ေလာကကို ခ႐ိုနီလို႔ ေခၚၾကတဲ့ နီးစပ္ရာလုပ္ငန္း ရွင္ေတြ ဝင္ေရာက္လာၾကတယ္။
ဒီမွာ အစိုးရက လံုၿခံဳေရး အတြက္ဆိုၿပီး နယ္ပယ္ေတြ ခ်ဲ႕ထြင္လာတယ္။ အဲဒီမွာ မလြဲသာမေရွာင္သာ တိုက္ ပြဲေတြျဖစ္ လာရေတာ့တယ္။ ၾကားက ေျမစာပင္ ျဖစ္ၾကရတဲ့ သူေတြကေတာ့ ျပည္သူေတြပါပဲ။ ျပည္သူေတြ ကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရမခ်င္း ဒုကၡေတြပင္လယ္ ေဝေန ဦးမွာပါပဲ။
ကိုးကန္႔နဲ႔ “ဝ” ေဒသေတြ ေရာက္ေတာ့ ရွမ္းအိမ္နဲ႔ တ႐ုတ္အိမ္ အလြယ္တကူ ခြဲျခား သိႏိုင္သတဲ့။ အိမ္ေရွ႕မွာ ဘိန္းပင္ေတြ ရွိေနရင္ တ႐ုတ္အိမ္ပဲ တဲ့။ ၿပီးေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ ပိုင္နက္နဲ႔ ျမန္မာျပည္ ပိုင္နက္ကိုလည္း အလြယ္တကူ သိျမင္ႏိုင္သတဲ့။ တ႐ုတ္ျပည္ ဘက္မွာ စပါး … စတဲ့ စိုက္ခင္းေတြ ေတြ႔ေနၾကရ သတဲ့။
ျမန္မာျပည္ဘက္မွာေတာ့ ဘိန္းစိုက္ခင္းေတြ ေတြ႔ၾကရသတဲ့။ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈက နဝတ စစ္အစိုးရ လက္ထက္မွာမွ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔လာတာပါ။ အဲဒီ ဘိန္း စိုက္ပ်ိဳးမႈေၾကာင့္ပဲ ဗကပ ၿပိဳကြဲသြားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ တယ္။
နဝတ စစ္အစိုးရက လက္နက္ မကိုင္ၿပီးေရာ ႀကိဳက္ရာလုပ္ ဆိုတဲ့မူ ခ်မွတ္လိုက္ေတာ့ ကိုးကန္႔ေတြက ဘိန္းကို အႀကီးအက်ယ္ စိုက္ပ်ိဳးၾကေတာ့တယ္။ ေတာင္တန္းေဒသေတြမွာ ဘိန္းက တျခားသီးႏွံေတြ ထက္စာရင္ စိုက္ပ်ိဳးရ လြယ္ကူ ျဖစ္ထြန္းဟန္ တူပါရဲ႕။
ၿပီးေတာ့ ေျမျပန္႔လြင္ျပင္မွာ သီးႏွံေတြ စိုက္ပ်ိဳးခ်င္ၾက ေပမယ့္ စစ္ခဏခဏ ျဖစ္ေန ေလေတာ့ ဆံုး႐ံႈးမႈေတြနဲ႔ ႀကံဳၾကရတယ္။ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈေတြ မ်ားျပားလာတယ္။ အဲဒီမွာ “ဝ” ေတြကလည္း စိုက္ပ်ိဳးမႈကို လုပ္ကိုင္ခ်င္ ၾကတယ္။ ဗကပ အေနနဲ႔ ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး။ က်ပ္တည္းမႈေၾကာင့္ ပဋိပကၡ ျဖစ္လာတယ္။ အစားထိုး မေျဖရွင္း ႏိုင္ေတာ့ ေပါက္ကြဲမႈ ျဖစ္ေပၚလာရတယ္။
ဘာေတးလ္လင့္တနာ ကေတာ့ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈ ပေပ်ာက္ေရး အတြက္ အစားထိုးသီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳးမႈ အတြက္ ႏိုင္ငံတကာက ကူညီေနၾကတာ ခုတ္ရာတျခား၊ ရွရာတျခား ျဖစ္ေနတယ္လို႔ သံုးသပ္ပါတယ္။
အဲဒီကူညီတဲ့ေငြေတြဟာ စစ္အစိုးရ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြရဲ႕ အိတ္ေတြသာ ပိုမိုေဖာင္းသြားေစမယ္၊ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈကေတာ့ ေလ်ာ့ပါးသြားမွာ မဟုတ္ပါ ဘူး တဲ့။ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈ ပေပ်ာက္ေရးဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ငန္းနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ သက္ဆိုင္ေနပါ သတဲ့။ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရွိလို႔ သီးႏွံေတြ မစိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ဘဲ ဘိန္းေတြ စိုက္ပ်ိဳးေနၾကရတာ လို႔ ဆိုတယ္။
ၿပီးေတာ့ သီးႏွံစိုက္ပ်ိဳးမႈနဲ႔ ဘိန္းစိုက္ပ်ိဳးမႈဟာ စိုက္ပ်ိဳးသူ အတြက္ေတာ့ အက်ိဳးခံစားမႈဟာ အတူတူပါပဲတဲ့။ ဘိန္းကေန ဘိန္းျဖဴ၊ စိတ္ႂကြေဆးျပား ထုတ္လုပ္ၾကတဲ့သူေတြသာႂကြယ္ပိုးႂကြယ္ဝ ျဖစ္ၾကတာပါ တဲ့။
ဘာေတးလ္လင့္တနာတို႔ သြားေရာက္ၾကတာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေလာက္ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္ ထိလည္း ဗကပ ၿပိဳလဲ သြားတာက လြဲလို႔ တျခား ထူးျခားျဖစ္စဥ္ႀကီး မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ကခ်င္မွာေရာ၊ ရွမ္းမွာေရာ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ တိုက္ပြဲ ေတြက ဆက္လက္ျဖစ္ပြားေနဆဲပါ။
ဘာေတးလ္လင့္တနာ ေျပာသလို နယ္စပ္ေရာက္လာၾကတဲ့ သူေတြကလည္း စစ္သားေတြ ပါတဲ့။ စစ္သား ေတြ ကလည္း စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ ေရာက္လာၾကတဲ့ သူေတြဆိုေတာ့ ဖမ္းဆီး ႏွိပ္စက္၊ မီး႐ိႈ႕၊ အႏိုင့္အထက္ ျပဳ လုပ္ၾကတာေလ။ ဒီေတာ့ နယ္စပ္က တိုင္းရင္းသား ျပည္သူေတြနဲ႔ ခ်စ္ၾကည္မႈဟာ အလွမ္းကြာေဝး ေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ဟာ နယ္စပ္က အေျခအေနေတြကို အမ်ားႀကီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေပးၾကရဦးမွာပါ။ ၿပီးေတာ့ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီး ေႏြးေထြးမႈ ရွိေအာင္လည္း ႀကိဳးစား သြားၾကရဦးမွာ။
ဒီေနရာမ်ာ ဆြီဒင္ႏိုင္ငံသား ဂ်ာနယ္လစ္တေယာက္က က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ နယ္စပ္ေဒသမွာ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံေတာ္ကို ခ်စ္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ လူေတြ ေဆာင္ရြက္ၾကရမယ့္ တာဝန္ေတြ၊ လုပ္ငန္းေတြကို ၫႊန္ျပသြားတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ေၾကာင္းပါ။
The post ေက်ာက္စိမ္းေျမ appeared first on ဧရာ၀တီ.