ရန္ကုန္ရွိ ျမန္မာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စင္တာေရွ႕ သတင္းစာ သမားမ်ား ဆႏၵျပေနစဥ္ (ဓာတ္ပံု – ဧရာဝတီ)
ၿပီးခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ေန႔က သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ဟာ တိုင္းျပည္ကို ၾကားျဖတ္မိန္႔ခြန္းတခု ေျပာပါတယ္။ ၾကားျဖတ္မိန္႔ခြန္းလို႔ ေခၚရတာက အဲဒီမတိုင္ခင္ ဇူလိုင္ ၃ ရက္ေန႔ကပဲ လစဥ္ မိန္႔ခြန္းတခု ေျပာၿပီးခဲ့လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၾကားျဖတ္မိန္႔ခြန္း တခုလံုးကို ၿခံဳငံုၾကည့္ရင္ အဲဒီအခ်ိန္က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ မႏၲေလး အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ အမုန္းတရား ျဖန္႔ျဖဴးၿပီး ပဋိပကၡျဖစ္ေအာင္ ေသြးထိုးလံႈ႕ေဆာ္ ဖန္တီးမႈေတြကို ျပတ္ျပတ္သားသား ကိုင္တြယ္မယ္၊ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ရဲရဲေတာက္ ကတိေပးတဲ့ မိန္႔ခြန္းပါ။ အဲဒီ မိန္႔ခြန္းထဲမွာပဲ မႏၲေလး အၾကမ္းဖက္မႈနဲ႔ ဘာမွမဆိုင္တဲ့ မီဒီယာဆိုင္ရာ ကိစၥကိုလည္း ထည့္သြင္းေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းစာနယ္ဇင္းေတြ အေပၚတခုၿပီးတခု ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူလာတာ ေတြ႕ျမင္လာၾကရပါတယ္။ မီဒီယာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သမၼတ ဘာေျပာခဲ့လဲ၊ သူေျပာတာ ဘာအဓိပၸာယ္ ေဆာင္သလဲ၊ ေနာက္ပိုင္း အေရးယူမႈေတြဟာ ဘာအဓိပၸာယ္ေဆာင္လဲဆိုတာ ေဆြးေႏြးတင္ျပသြားပါ့မယ္။
သမၼတက ခုလိုေျပာခဲ့ပါတယ္။ “ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားရဲ႕ အဓိက အေရးအႀကီးဆံုး ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားေၾကာင့္ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ေျပာဆိုခြင့္နဲ႔ ေရးသားခြင့္ မ်ား ရရွိလာၿပီး အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ မီဒီယာ လြတ္လပ္မႈ အျမင့္မားဆံုး ႏိုင္ငံမ်ားထဲက တႏိုင္ငံ အျဖစ္ကိုလည္း ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း မီဒီယာလြတ္လပ္မႈကို တိုင္းျပည္အက်ိဳးျဖစ္ေစမယ့္ ေရးသားေျပာဆိုမႈအစား ႏိုင္ငံေတာ္ လံုၿခံဳေရး အတြက္ အႏၱရာယ္ေပးလာပါက တည္ဆဲဥပေဒမ်ား ႏွင့္အညီ ထိေရာက္စြာ အေရးယူေဆာင္ရြက္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပးေျပာၾကားလိုပါသည္” ဆိုတာပါ။
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ေျပာတာ မမွန္ပါဘူး။ သတင္းမီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ လက္ရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အစြမ္းအရွိဆံုးလို႔ ဆိုတဲ့ ႐ုပ္သံမီဒီယာနဲ႔ ေရဒီယို အသံလႊင့္ ထုတ္ေဝခြင့္ကို အစိုးရက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ပုဂၢလိကေတြကိုမွ လုပ္ကိုင္ခြင့္ မေပးေသးပါဘူး။ ပုဂၢလိကကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးဖို႔ ဥပေဒ အဆင္သင့္ မျဖစ္ေသးဘူးလို႔ အေၾကာင္းျပပါတယ္။ ေျပာရရင္ ႐ုပ္သံနဲ႔ ေရဒီယို လြတ္လပ္ခြင့္ လံုးဝ ဆိတ္သုဥ္းေနဆဲ အေျခအေနမွာပဲ ရွိေနပါေသးတယ္။ ဒီလို ႐ုပ္သံနဲ႔ ေရဒီယို ထုတ္လႊင့္ခြင့္ လံုးဝ လြတ္လပ္ခြင့္မရွိ၊ ပုဂၢလိက ျပည္သူေတြ လုပ္ပိုင္ခြင့္ လံုးဝ မရေသးတဲ့ႏိုင္ငံကို “အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ မီဒီယာလြတ္လပ္မႈ အျမင့္မားဆံုး ႏိုင္ငံမ်ားထဲက တႏိုင္ငံ” အျဖစ္ ရည္ၫႊန္း ေျပာဆိုတာဟာ မွန္ကန္မႈ လံုးဝ မရွိဘူးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ဒုတိယ အခ်က္ကေတာ့ “ႏိုင္ငံေတာ္လံုၿခံဳေရး အတြက္ အႏၲရာယ္ေပးလာပါက တည္ဆဲဥပေဒမ်ားႏွင့္အညီ ထိေရာက္စြာ အေရးယူေဆာင္ရြက္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း” ဆိုတဲ့ စကားပါ။ ထူးျခားတာက ဇူလိုင္ ၁၀ ရက္ ပခုကၠဴခ႐ိုင္ တရား႐ံုးက ယူနတီဂ်ာနယ္က စီအီးအိုနဲ႔ ဂ်ာနယ္လစ္ ေလးေယာက္ကို အမိန္႔ခ်ဖို႔ ၃ ရက္အလိုမွာ ေျပာခဲ့တဲ့အခ်က္ပါ။ ဒါဟာ တိုက္ဆိုင္မႈတခုေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ တရား႐ံုး တ႐ံုးအေနနဲ႔ အမႈကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စီရင္ဆံုးျဖတ္လို႔ မရေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္းက အျမင့္ဆံုးျဖစ္တဲ့ သမၼတက နိမိတ္ျပ စကားအျဖစ္ ေျပာဆိုခဲ့တယ္လို႔ ယူဆႏိုင္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဘက္က ေန တရားစီရင္ေရးဘက္ကို တိုက္႐ိုက္ ဖိအားေပးမႈ တခုအျဖစ္ေတာင္ စြပ္စြဲႏိုင္ပါတယ္။
တကယ္လည္း ပခုကၠဴခ႐ိုင္ တရား႐ံုးဟာ ဂ်ာနယ္တာဝန္ရွိသူနဲ႔ သတင္းေထာက္ ေလးေယာက္စလံုးကို ၁၉၂၃ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လွ်ိဳ႕ဝွက္အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၃/၂၉ ၊ က်ဴးလြန္မႈ၊ အားေပးကူညီမႈေတြနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ ၁၀ ႏွစ္စီ ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီစီရင္ခ်က္ မွ်တ၊ တရားနည္းလမ္းက်ရဲ႕လား စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ပါ။ ၂၀၁၄ ဇန္နဝါရီ ၂၅ ရက္ေန႔ထုတ္ ယူနတီဂ်ာနယ္မွာ “ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေဟာင္း၊ တ႐ုတ္ပညာရွင္ႏွင့္၊ လက္ရွိကာခ်ဳပ္တို႔၏ ေပါက္ၿမိဳ႕နယ္မွ လွ်ိဳ႕ဝွက္ဓာတု လက္နက္စက္႐ံု” လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတဲ့ သတင္းေဆာင္းပါးတပုဒ္ ၂ ပတ္ ဆက္တိုက္ ေဖာ္ျပပါရွိပါတယ္။ ေဆာင္းပါးကို အေသအခ်ာ ဖတ္ၾကည့္ရင္ ေခါင္းစဥ္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ အခ်က္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့ ခိုင္လံုတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို ဖတ္႐ႈရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
သတင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဓာတ္ပံုေတြ ႐ိုက္ယူႏိုင္ဖို႔ သတင္းေထာက္တခ်ိဳ႕ အဲဒီစက္႐ံုထဲ ဝင္ေရာက္တာမ်ိဳးေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အမႈကို တရား႐ံုးမွာ စစ္ေဆးစဥ္ တရားလို ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီး ေက်ာ္ေက်ာ္ဦးကို တရားခံေရွ႕ေနေတြက ဒီစက္႐ံုႀကီးမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကိစၥမ်ိဳး ရွိသလား ေမးပါတယ္။ သူက မရွိဘူးလို႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ မရွိတဲ့အတြက္ ဒီသတင္းေဖာ္ျပခ်က္ထဲမွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ေပါက္ၾကားသြားတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးေရာ ရွိႏိုင္သလား ေမးတာကို သူကမရွိႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ သတင္းေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ သတင္းေထာက္နဲ႔ အယ္ဒီတာေတြကို ဒီပုဒ္မနဲ႔ ေထာင္ ၁၀ ႏွစ္ခ်လိုက္ တယ္ဆိုတာ မွန္ကန္မႈမရွိဘူးလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ ပါတယ္။
ဒါဆိုရင္ အဲဒီ ဂ်ာနယ္တာဝန္ခံနဲ႔ သတင္းေထာက္ေတြ ခုလို ေရးသားပံုႏွိပ္ ေဖာ္ျပတာ၊ သတင္းရယူဖို႔ စက္႐ံုထဲဝင္တာေတြအတြက္ အေရးမယူရဘူးလား ေမးစရာရွိပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ယူနတီဂ်ာနယ္ပါ အဲဒီေဆာင္းပါး ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတာေတြဟာ တကယ္ သတင္းေရးသားေဖာ္ျပထားတာေတြနဲ႔ အပ္စပ္မႈ မရွိပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးေဟာင္း သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္နဲ႔ အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကို အထင္အျမင္ လြဲေစႏိုင္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ အသေရဖ်က္မႈ ေျမာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ေရးသားေဖာ္ျပပံု မမွန္မကန္မႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ပုဒ္မမ်ိဳးနဲ႔သာ တရားစြဲဆို သင့္ပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္ သတင္းေထာက္တခ်ိဳ႕ တားျမစ္ထားတဲ့ စက္႐ံုထဲ ခိုးဝင္ မဝင္ စစ္ေဆးႏိုင္ပါတယ္။ တရားဝင္ တားျမစ္ထားတဲ့ ၾကားထဲက ခိုးဝင္တယ္ဆိုရင္ ပိုင္နက္က်ဴးလြန္မႈ ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ အဓိက ဆိုလိုရင္းဟာ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ မရွိပါဘဲ၊ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ ေပါက္ၾကားေစမႈနဲ႔ တရားစီရင္ ေထာင္ခ်ခဲ့တဲ့ ကိစၥပါ။ ေျပာရရင္ စာနယ္ဇင္းသမားေတြကို ေၾကာက္လန္႔သြားေအာင္၊ ေနာင္ၾကဥ္သြားေအာင္၊ ေနာက္တခါ မေရးရဲ မသားရဲေအာင္ ခုလို ၁၉၂၃ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ လွ်ိဳ႕ဝွက္အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၃/၂၉ သံုးၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူ လိုက္တယ္လို႔ပဲ မွတ္ယူရပါမယ္။
ေနာက္တမႈ ဆက္ပါဦးမယ္။ သမၼတ မိန္႔ခြန္းေျပာအၿပီး ေနာက္တေန႔မွာပဲ Bi မြန္းတည့္ေန ဂ်ာနယ္က သတင္းေထာက္ေတြ၊ အယ္ဒီတာေတြကို ဖမ္းျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး သတင္းေတြအရ ဂ်ာနယ္လိုင္စင္ပိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးရဲ႕ ခင္ပြန္းျဖစ္သူကိုပါ ဖမ္းဆီးတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ စုစုေပါင္း ၅ ေယာက္ပါ။ ဂ်ာနယ္တိုက္က ကြန္ပ်ဴတာ ၃ လံုး၊ ပရင္တာ တလံုး၊ အင္တာနက္ ခ်ိတ္ဆက္တဲ့ ကိရိယာေတြကိုလည္း သိမ္းသြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ ဇန္နဝါရီ ၇ ရက္ တနလၤာ နံနက္မွာထုတ္ေဝတဲ့ Bi မြန္းတည့္ေနဂ်ာနယ္ အတြဲ ၁ အမွတ္ ၂၉ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ ခုလို သတင္းတပုဒ္ ေဖာ္ျပခဲ့လို႔ လို႔ဆိုပါတယ္။ “ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသား ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားအား ၾကားျဖတ္အစိုးရအျဖစ္ ျပည္သူမ်ားက တင္ေျမႇာက္ေၾကာင္း MDCF ထုတ္ျပန္” ဆိုၿပီးေတာ့ပါ။ အတြင္း စာမ်က္ႏွာ ၂ ထဲမွာေတာ့ ေၾကညာခ်က္ထဲမွာ ပါတဲ့ စာသားေတြကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ။
အဲဒီ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ နံနက္ ၁၀ နာရီေလာက္မွာ ေတာ့ ဒီမိုကေရစီေရး စဥ္ဆက္မျပတ္ လႈပ္ရွားမႈ အင္အားစု (MDCF) အဖြဲ႕က အဖြဲ႕ဝင္ ၃၀ ေက်ာ္ေလာက္ဟာ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕မွာ ဆႏၵျပပြဲတခု လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆႏၵျပရာမွာ အသံုးျပဳတဲ့ ဗီႏိုင္း ပိုစတာေတြမွာ ေရးထားတာေတြကလည္း စံုလို႔ပါပဲ။ “အသက္ေပါင္းမ်ားစြာ က်ဆံုးခဲ့ရေသာေန႔ ၇ ဇူလိုင္” လို စာသားမ်ိဳးလည္း ပါရဲ႕။ သံေတာ္ဆင့္ ဂ်ာနယ္ပါ သတင္းေဖာ္ျပမႈကို ပံုႏွိပ္ထားတာလည္းပါရဲ႕။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြ ခုခ်က္ခ်င္းလႊတ္ ဆိုတာလည္း ပါရဲ႕။ “လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသား ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားအား အစိုးရအျဖစ္ တာဝန္ေပးအပ္ေၾကာင္း ျပည္သူမ်ား ေထာက္ခံၾက” ဆိုတာမ်ိဳးလည္း ပါရဲ႕။ “ျပည္သူသာလွ်င္ အရွင္သခင္ျဖစ္သည္” ဆိုတာမ်ိဳးလည္း ပါရဲ႕။ စံုစီနဖာေစ့ေနတဲ့ ဆႏၵျပပြဲလို႔ေတာင္ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ သူတို႔ရဲ႕ သေဘာထား ေၾကညာခ်က္ဆိုတာ ထုတ္ျပန္ၿပီး ေၾကညာခ်က္ စာရြက္ေတြကိုလည္း ေဝငွခဲ့ပါတယ္။
ဇူလိုင္ ၈ ရက္ ျပည္တြင္းမွာထုတ္ေဝတဲ့ Daily Eleven သတင္းစာနဲ႔ အျခား သတင္းစာ ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ဒီသတင္း ေဝေဝဆာဆာ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပ ခဲ့ၾကပါတယ္။ Bi မြန္းတည့္ေနမွာ ပါတာထက္ စံုလင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ Bi မြန္းတည့္ေန ဂ်ာနယ္တေစာင္ကိုပဲ အေရးယူခဲ့တာက ဘာေၾကာင့္ပါလဲ။ သမၼတရဲ႕ ေျပာခြင့္ရ ျပန္ၾကားေရးဒုဝန္ႀကီး ဦးရဲထြဋ္ က အျခားသတင္းစာေတြဟာ ဆႏၵျပပြဲၿပီးမွ ဒီေၾကညာခ်က္အေၾကာင္း ေဖာ္ျပတယ္၊ Bi မြန္းတည့္ေနကေတာ့ ဆႏၵျပပြဲလုပ္တဲ့ေန႔မွာပဲ တၿပိဳင္နက္တည္း ေဖာ္ျပတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒါဟာတိုင္းျပည္ မတည္ မၿငိမ္ျဖစ္ေအာင္ ခ်ိန္ကိုက္လုပ္ေဆာင္တာ ျဖစ္ႏိုင္တာမို႔ ခုလိုဖမ္းရတာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ တိုင္းျပည္မတည္ၿငိမ္ေအာင္ ခ်ိန္ကိုက္လုပ္တယ္ဆိုရင္ သတင္းေထာက္ဟာ သူရလာတဲ့ ေၾကညာခ်က္စာရြက္ကို ဟိုျဖတ္သည္ျဖတ္ သတင္းတိုေလး လုပ္႐ံုမက အျခားအျမင္ေတြ၊ အျခားဒီ အခ်က္ကိုပံ့ပိုးတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ကာတြန္းေတြနဲ႔ ေဝေဝဆာဆာ ေဖာ္ျပမွာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ခုဒါမ်ိဳး မေတြ႕ရပါဘူး။
ဒီေနရာမွာ အစိုးရဟာ ဘာလို႔ Bi မြန္းတည့္ ေနဂ်ာနယ္ကို အမွားေစာင့္ၿပီး ဖမ္းဆီးရသလဲဆိုၿပီး သံသယ ျဖစ္စရာ ရွိလာပါတယ္။ Bi မြန္းတည့္ေန ထုတ္ေဝတဲ့ ဂ်ာနယ္တိုက္ဟာ မြန္းတည့္ေနနဲ႔ Bi မြန္းတည့္ေနဆိုၿပီး ဂ်ာနယ္ ႏွစ္ေစာင္ ထုတ္ပါတယ္။ ပိုင္ရွင္ဟာ အစၥလမ္ဘာသာဝင္ျဖစ္ပါတယ္။ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ေတြ၊ အယ္ဒီတာေတြ သတင္းေထာက္ေတြကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အမ်ားစုျဖစ္ၿပီး အယ္ဒီတာ လြတ္လပ္ခြင့္ရွိတဲ့ ဂ်ာနယ္တေစာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ထူးျခားခ်က္အေနနဲ႔ ဂ်ာနယ္ထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံထဲက လူနည္းစု အစၥလမ္ ဘာသာဝင္ေတြ အေရးအရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာ သတင္းမီဒီယာေတြက ေဖာ္ျပတာေတြကို ဘာသာျပန္ ေဖာ္ျပတာမ်ိဳး ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခား မီဒီယာေတြမွာ ေဖာ္ျပတဲ့အတိုင္း “႐ိုဟင္ဂ်ာ” ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းအတိုင္း သံုးစြဲတဲ့ ဂ်ာနယ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ Bi မြန္းတည့္ေန ဂ်ာနယ္ဟာ အဲလို ဂ်ာနယ္မ်ိဳးပါ။
အခု ျဖစ္စဥ္မွာ အာဏာပိုင္ေတြဟာ ေၾကညာခ်က္ထုတ္တဲ့ MDCF က ကိုေနာင္ေနာင္နဲ႔ Bi မြန္းတည့္ေန အယ္ဒီတာေတြ၊ တာဝန္ရွိသူေတြကို အမႈတြဲထားလိုက္ၿပီး ပုဒ္မ ၅ (ဃ)၊ ၅ (ည) ေတြနဲ႔ အမႈဖြင့္ထားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ပုဒ္မပါ။ ဒီအတြက္ အာဏာပိုင္ေတြဟာ Bi မြန္းတည့္ေနဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာေတြ အေနနဲ႔ MDCF အဖြဲ႕ကလုပ္တဲ့ ၾကားျဖတ္အစိုးရ ဖြဲ႕ေရးဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအလုပ္မွာ ဝင္ပါၾကသလား၊ အဲဒီ အလုပ္ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆိုၿပီး မီဒီယာကေန ေၾကညာခ်က္ထုတ္ လံႈ႕ေဆာ္တာမ်ိဳး လုပ္ခဲ့သလား ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သက္ေသျပဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ပဲ ေၾကညာခ်က္ကိုေဖာ္ျပလို႔ သက္သက္ဆိုရင္ေတာ့ အျခား သတင္းမီဒီယာ ဥပေဒလိုမ်ိဳးနဲ႔ပဲ အေရးယူရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးဌာနကေတာ့ သမၼတႀကီး အခ်က္ေပး လိုက္တဲ့အတိုင္း Bi မြန္းတည့္ေနဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာနဲ႔ တာဝန္ရွိသူေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေထာင္ခ်လို႔ရတဲ့ ပုဒ္မႏွစ္ခုနဲ႔ အေရးယူလိုက္ပါၿပီ။ မေတာ္တဆ ဖမ္းထားသူေတြရဲ႕ အီးေမးလ္ေတြ ေငြစာရင္းေတြ စစ္ေဆးၿပီး အျခားပုဒ္မေတြနဲ႔လည္း စြပ္စြဲလာ ႏိုင္ပါေသးတယ္။
အားလံုးကို ၿခံဳငံုၿပီး သံုးသပ္ရရင္ သမၼတနဲ႔ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးဌာနဟာ ခုလို ဘာေၾကာင့္ စာနယ္ဇင္းေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူဖို႔ ႀကိဳးပမ္းလာရသလဲ ဆိုတာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စာေပစိစစ္ေရး ႐ုပ္သိမ္းေပးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၂ ဇြန္လက စေရတြက္ရင္ စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ စရလာတာ ၂ ႏွစ္၊ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္ ဧၿပီလက စေရတြက္ရင္ ေန႔စဥ္သတင္းစာ ထုတ္ေဝခြင့္ရလာတာ တႏွစ္နဲ႔ ၃ လပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီကာလအတြင္း ထုတ္ေဝတဲ့ စာနယ္ဇင္းေတြဟာ သမၼတဦးသိန္းစိန္ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္၊ လႊတ္ေတာ္၊ အတိုက္အခံ၊ စီးပြားေရးသမားေတြ အားလံုးကို တတ္သမွ် မွတ္သမွ် သတင္းစာပညာနဲ႔ မရွိမဲ့ ရွိမဲ့ အေတြ႕အႀကံဳေလးေတြနဲ႔ ေဝဖန္တာေတြ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အမ်ားစုေသာ စာနယ္ဇင္းေတြဟာ ျပည္သူေတြ သိသင့္သိထိုက္တာေတြ သိေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီေဝဖန္ ေထာက္ျပမႈကိုပဲ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရနဲ႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန ဘက္က သည္းမခံႏိုင္တာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ ရခိုင္ကစလို႔ အခုေနာက္ဆံုး မႏၲေလးမွာျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘာသာေရး လူမ်ိဳးေရးဆန္တဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈႀကီးအထိ သမၼတနဲ႔ ျပည္ထဲေရး ဝန္ႀကီးဌာနရဲ႕ တာဝန္ရွိမႈကို ေဝဖန္ ေထာက္ျပတာမ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအထဲမွာ စာနယ္ဇင္းက်င့္ဝတ္ နားမလည္တာ၊ ဥပေဒကို နားမလည္တာေတြေၾကာင့္ မေရးသင့္တာ ေရးခဲ့၊ မေဖာ္ျပသင့္တာ ေဖာ္ျပခဲ့တာမ်ိဳးလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ စာေစာင္ ေရာင္းေကာင္းရင္ ၿပီးေရာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ မေရးသားသင့္တာ မေဖာ္ျပသင့္တာ ေရးသား ေဖာ္ျပခဲ့တာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ စြပ္စြဲသလို စာနယ္ဇင္းကို အသံုးျပဳၿပီး “ႏိုင္ငံေတာ္ လံုၿခံဳေရးအတြက္ အႏၲရာယ္ေပး” ဖို႔ ႀကိဳးစားသူ တေယာက္မွ မရွိတာပါ။ ယူနတီ ျဖစ္စဥ္၊ Bi မြန္းတည့္ေန ျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခု စလံုးမွာ ဂ်ာနယ္တာဝန္ရွိသူေတြ၊ သတင္းေထာက္ေတြဟာ စာနယ္ဇင္း က်င့္ဝတ္ မသိတာ၊ ဥပေဒကို နားမလည္တာ၊ မရင့္က်က္တာ အလြန္ေပၚလြင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ စြပ္စြဲသလို စာနယ္ဇင္းကို အသံုးျပဳၿပီး “ႏိုင္ငံေတာ္ လံုၿခံဳေရးအတြက္ အႏၲရာယ္ေပး” ဖို႔ တကယ္လုပ္ မယ့္သူေတြသာဆို တေယာက္မွေတာင္ ဖမ္းမိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔ သြားခ်င္တယ္ဆိုရင္ သတင္းမီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးရပါမယ္။ ေနာက္ပိုင္း ႐ုပ္သံ၊ ေရဒီယို လြတ္လပ္ခြင့္ အပါအဝင္ ခုထက္ လြတ္လပ္ခြင့္ ပိုေပးရပါဦးမယ္။ အစိုးရနဲ႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနကို သတင္းမီဒီယာေတြက ေကာင္းေကာင္းေဝဖန္ေစခ်င္ရင္ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ျပၾကရပါလိမ့္မယ္။ အခုျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ ျပႆနာလို သတင္းမီဒီယာ လုပ္ကိုင္သူေတြ မလိမ္မိုး မလိမ္မာ ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ရင့္က်က္လာေအာင္ ဝိုင္းဝန္းေဖးမ ကူညီဖို႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆို သတင္းမီဒီယာ အဆင့္အတန္း နိမ့္က် ပ်က္စီးသြားေအာင္ ဖ်က္ဆီးခဲ့သူေတြဟာ အရင္ စစ္အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္နဲ႔ လက္ရွိ တိုင္းျပည္ကို တာဝန္ယူေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းေတြ ကိုယ္တိုင္ပဲ ျဖစ္ေနလို႔ ျဖစ္ပါေၾကာင္း သံုးသပ္တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
The post စာနယ္ဇင္း ဖိႏွိပ္မႈ ဘာေၾကာင့္လုပ္သလဲ appeared first on ဧရာ၀တီ.